رضا پناهی - دانشگاه تربیت مدرس، دانشکده فنی و مهندسی، بخش مهندسی شیمی، گروه مهن
ابراهیم واشقانی فراهانی - دانشگاه تربیت مدرس، دانشکده فنی و مهندسی، بخش مهندسی شیمی، گروه مهن
سیدعباس - شجاع الساداتی

در مقاله حاضر ، برازش ایزوترمهای تجربی جذب ال – لیزین توسط پلیمر منقوش Imprinted Polymer, IP به این اسید آمینه با استفاده از چندین مدل جذب انجام شد. بدین منظور پلیمر منقوش به ال – لیزین، توسط پلیمر شدن محلولی رادیکال آزاد 4/29 میلی مول متااکریلیک اسید و 21/45 میلی مول اتیلن گلیکول دی متااکریلات بعنوان مونومر و اتصال دهنده عرضی، در حضور 0/715 میلی مول آب – لیزین بعنوان مولکول الگو، مخلوط 1 میلی لیتر آب و 4/5 میلی لیتر متانول بعنوان حلال و 0/5 میلی گرم AIBN بعنوان آغازگر تهیه شد. ذرات پلیمر منقوش با فروشویی مولکول الگو از پلیمر توسط محلول سود، فیلتر کردن، خشک کردن در اون تحت دمای 60 درجه سانتی گراد به مدت 24 و سپس آسیاب کردن بدست آمد. ذرات پلیمر شاهد (Non-Imprinted Polymer, NIP)در عدم حضور مولکول با شرایط مشابه تهیه شد. ذرات پلیمر فروشویی شده، در شرایط بهینه برای جذب ال – لیزین از محلول آبی بکار برده شد و ظرفیت ذرات پلیمری منقوش و شاهد برای جذب ال – لیزین بترتیب 27/26 و 0/53 میلی گرم بر گرم پلیمر تعیین شد. محاسبه ایزوترم های جذب با استفاده از برنامه Curve Expert انجام شد. نتایج حاصل از برازش داده های تجربی بوسیله مدلهای جذب و آزمون فیشر نشان داد که مدل فرندلیش – یوانویچ بوضوح مناسب ترین مدل برای برازش ایزوترمهای جذب ال – لیزین توسط پلیمر منقوش به این اسید آمینه می باشد و همچنین بدلیل جذب غیر اختصاصی و ناچیز این اسید آمینه توسط پلیمر شاهد، هیچکدام از مدلها برای برازش داده های تجربی مربوط مناسب نمی باشند.

ایزوترم جذب ، فرندلیچ - یوانویچ ، ال - لیزین ، پلیمر شدن محلولی رادیکال آزاد ، پلیمر منقوش