سارا اکبری پورسلیمی - دانشجوی کارشناسی ارشدطراحی شهری
مهرناز مولوی - دکتری شهرسازی
ایرج برگ گل - دکتری مهندسی و برنامه ریزی حمل ونقل

امروزه کیفیت وجذابیت فضاهای عمومی شهری به یکی ازمهمترین سنجه های توسعه یافتگی وقابلیت زندگی درشهرها بدل گردیده است دراین میان پیاده راه ها به دلیل ویژگیهای خود درایجادتعاملات اجتماعی درعصرارتباطات مجازی و تحریک اقتصادی نواحی پیرامونی و نیزبه عنوان پهنه های چندعملکردی که دامنه گسترده ای ازفعالیت ها رادربرمیگیرند ازنقشی اساسی برخوردارمیباشند اما علیرغم وجود سابقه ای بیش ازنیم قرن درجوامع پیشرو دراین زمینه ودرحالیکه دراستانه هزاره سوم بسیاری ازشهرهای دنیا پیاده مدداری را درحدچشم انداز اصلی توسعه شهری ارتقا داده و برنامه و فعالیت های علمی و عملی گسترده ای را دراین رابطه دردست اجرا دارند به نظر می رسد که توسعه شهرها دردوران معاصر درکشورمان درگسستی عمیق با سنت گذشته خود خودرومدار و برمبنای تسهیل هرچه بیشتر حرکت سواره بوده و آنچنان که باید به فضاها و محدوده های پیاده و اهمیت آنها درایجادسرزندگی و پویایی شهری توجه نگردیده است درمقاله حاضرتلاش برآن است که بامروری برپیشینه خیابان و نقش آن درشهرها ازگذشته تاکنون به نقش عابر پیاده دراحیای فضاهای شهری و اهمیت پیاده روی و پیاده راه درتوسعه شهرها پرداخته شود و درنهایت به ارایه راهکارهایی جهت حضورهرچه بیشتر مردم دراین فضاهای شهری انجامد تا با ایجادفضاهای مناسب برای تعاملات اجتماعی درایجادشهرهایی انسانی تر موثر واقع شود

فضاهای عمومی شهری، پیاده راه، خیابان، عابرپیاده، شهرانسانی