هادی فارابی اصل - دنشجوی کارشناسی ارشد مهندسی انرژیهای تجدیدپذیر، دانشکده علوم و فنون نوین دانشگاه تهران، گروه انرژیهای نو و محیط زیست

افزایش تقاضای انرژی در جهان و نگرانیها در مورد اتمام سوختهای فسیلی از یکسو و مسئله آلودگی و افزایش دمای کره زمین از سوی دیگر، استفاده از منابع انرژی تجدیدپذیر در مقیاسهای بزرگ ونیروگاهی را در چشمانداز برنامهریزی کشورهای مختلف جهان قرارداده است. انرژی زمینگرمایی یکی از انواع انرژیهای تجدیدپذیر محسوب میشود که تولید برق از این منبع به نسبت سایر منابعانرژی تجدیدپذیر سابقه ای بیشتر و حدود 08 ساله دارد. کشور مانیز به سبب دارا بودن ویژگیهای اقلیمی مورد نیاز جهت احداث نیروگاههای زمینگرمایی به ویژه در مناطقی مثل سبلان و تفتان،پتانسیل بالایی در استفاده از این منبع انرژی دارد.مسئله انرژی و محیطزیست از مسائل مهم و دغدغههای جوامع پیشرفته محسوب میگردد به طوری که مطالعات زیست محیطی به روی همه ی طرحهای صنعتی قبل از احداث آنها انجام شده و درصورت نقض استانداردهای ملی آن کشور، از فعالیت آن واحد صنعتی جلوگیری به عمل میآید. انرژیهای تجدیدپذیر عموما با مفاهیمی همچون پاک بودن و ایجاد حداقل آلودگی و آسیب به محعیط زیستهمراه هستند. در ایعن مقاله سعی شده اسعت تمامی مشکلات و آسیبهایی که ممکن است در مراحل مختلف احداث یک نیروگاه برق زمینگرمایی به محیطزیست وارد شود، مطرح شده و همچنین آسیبهایی که مختص نیروگاههای زمین گرمایی هستند، از قبیل انتشار گازهای سولفید هیدروژن ، به صورت آماری بررسی شده تا مشخص گردد نگرانیهایی که در این زمینه وجود دارد تا چه حد جدی است.

انرژی زمینگرمایی، انرژی و محیط زیست، آلایندگی، انتشار گازسولفید هیدروژن