محمد رفیعی - عضو هیات علمی دانشکده بهداشت دانشگاه علوم پزشکی البرز
علیرضا مصداقی نیا - عضو هیات علمی دانشکده بهداشت دانشگاه علوم پزشکی تهران
سیمین ناصری - عضو هیات علمی دانشکده بهداشت دانشگاه علوم پزشکی تهران
رامین نبی زاده - عضو هیات علمی دانشکده بهداشت دانشگاه علوم پزشکی تهران

در حال حاضر بکارگیری لجن گرانوله هوازی بعنوان یکی از بیوتکنولوژی های آتیه دار در تصفیه فاضلاب مطرح است. با اینحال، ممکن است قابلیت آن در تجزیه کارآمد آلاینده های شیمیائی بدلیل فقدان ژنهای کاتابولیکی در جمعیت میکروبی بومی با محدودیت همراه گردد. در این مطالعه، زیست افزایی لجن لخته ای و گرانولهای میکروبی هوازی با رالستونیا پیکتی PKO1 با بهره برداری از دو راکتور ناپیوسته متوالی مورد مطالعه قرار گرفت. زیست افزایی جمعیت میکروبی مخلوط با رالستونیا پیکتی PKO1 تشدید تجزیه را بدنبال داشت. نشاندار کردن PKO1 به ژنهای فلورسنت سبز برای پایش پایداری آن بدلیل نداشتن پروموتر در باکتری وحشی و لذا عدم بیان این ژن در آن موفقیت آمیز نبود. اما علیرغم بیان نشدن ژن، استخراج آنزیمی پلاسمید حاوی این ژن فلورسنت در پایان آزمایشات نشان دهنده حضور این پلاسمید در راکتور با لجن گرانوله بود. پایداری PKO1 در لجن گرانوله را می توان به متابولیسم هیپوکسیک این باکتری و نیز قابلیت لخته سازی آن که امکان تلفیق این سویه باکتریایی با باکتریهای بومی موجود در لایه های داخلی گرانول هوازی را فراهم آورده و از شکار شدن آن توسط پروتوزوئرها و یا شسته شدن آن توسط پساب خروجی به خارج از سیستم جلوگیری میکند نسبت داد. نتایج این مطالعه نشان می دهد که چگونه تلفیق خصوصیات بیولوژیکی سویه تلقیح شده با ویژگیهای منحصر بفرد گرانولهای هوازی که زیست محیط نسبتاً امنی را برای گونه تلقیح شده فراهم می آورد می تواند به زیست افزایی موفق بیانجامد. بنابراین، تصور بر این است که با در نظر گرفتن دو فاکتور خیلی مهم انتخاب سویه تلقیحی و انتخاب فرایند تصفیه می توان با نگاه امیدوار کننده ای به زیست افزایی فاضلاب نگریست.

راکتور ناپیوسته متوالی، لجن گرانوله هوازی، زیست افزایی، ژن فلورسنت سبز