علی اکبر رمضانیانپور - عضو هیئت علمی دانشکده مهندسی عمران و محیط زیست،
علیرضا جوشقانی - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی عمران، گرایش مهندسی و مدیریت ساخت

همانطور که شهرها در حال رشد هستند، افزایش فعالیت های توسعه زمین باعث خطر برای آبخوان ها میشود. شهرنشینی به شدت بر پر شدن آب های زمین موثر خواهد بود که می توان افزایش رواناب حاصل ازبارش باران را در اثر نفوذناپذیر بودن زمین نام برد. پوشش غیر قابل نفوذ برای حفظ کیفیت و مقدار شارژ طبیعی رواناب نیاز به کنترل دارد. سازمان حفاظت محیط زیست استفاده از بتن متخلخل در پیاده رو ها وپارکینگ ها را به عنوان بهترین شیوه های مدیریتBMP)نام می برد. بتن متخلخل می تواند به حفظ میزان نفوذ هیدرولوژیکی طبیعی در مناطق توسعه یافته کمک کند. اما، رسوب مداوم مواد ریز موجود در آبرواناب، یا حضور فلزات سنگین، روغن و گریس و آلودگیهای دیگر در رواناب فاضلاب های سطحی شهری در حال حاضر باعث گرفتگی و ایجاد مشکلات در بتن متخلخل می کند. گرفتگی تخلخل، نفوذپذیری، و از اینرو سرعت نفوذ در سیستم را کاهش می دهد. اگر مزیت اصلی بتن متخلخل را توانایی سریع در حمل و نقل آب ذکر کنیم، قبل از معرفی این تکنولوژی به عنوان گزینه جایگزین پیاده رو، درک مسئله گرفتگی بتنمتخلخل ضروری است. تحقیقات قبلی تایید کرده است که اگه به درستی طراحی، ساخته و نگهداری شود،حتی پس از سال ها بسیاری از خدمات مقادیر ناچیز از گرفتگی رخ خواهد داد. بتن متخلخل با کاهش رواناب و افزایش تغذیه آب های زیرزمینی، اثرات نامطلوب توسعه شهرنشینی را به حداقل می رساند. این مطالعهنشان می دهد که بتن متخلخل تکنولوژی پایدار است و می تواند برای پارکینگ و ساخت و ساز خیاب ا ن شهری در مناطق دارای آبخوان استفاده شود

بتن متخلخل – سیلاب – آبخوان - بهترین روش مدیریت - سازگار با محیط زیست