محمد مویدی

رودخانه های درون شهری به عنوان یکی از عناصر ساختاری و کریدورهای طبیعی شهری در فراهم کردن منابع زیست محیطی شهر نقش موثری داشته و از اکوسیستم شهرها نیز حفاظت می نمایند اما در عین حال با توجه به وضعیت طبیعی آنها و وجود مسیرهایی با پیچ و خم های گوناگون، دائم در حال تغییر مسیرند و موجب فرسایش و در عین حال بازسازی لبه خود می شوند از این رو رودخانه های شهری در طول تاریخ شکل گیری شهر ها همواره مدیریت انسانی شده اند تا ضمن کنترل جریان آب، از وقوع خسارات احتمالی جلوگیری و در برابر وقوع حوادث و سیلاب های احتمالی ایمن گردند در این خصوص لزوم حفظ و احیای مسیل رودخانه های شهری با توجه به ایمنی و امنیت آنها برای ساکنین شهرها در برابر وقوع سیلاب ها، یکی از اکولوژیکی زیست محیطی، طراحانه و با بهره گیری از ویژگی های عمومی و طبیعی رودخانه ها، آنها را از حالت تهدید به فرصت، برای محیط های شهری مبدل ساخت. لذا پایدارترین روش کنترل سیلاب و حفظ سلامت این رودخانه ها به وسیله برنامه ریزی همه جانبه و طراحی صحیح و پایدار محقق خواهد گردید و در این جهت حفظ و احیای عناصر و سیستم های طبیعی، بهره گیری از اکوسیستم های طبیعی و رفع نیازهای انسانی با توجه به افزایش سطح ایمنی و امنیت رودخانه ها به ویژه در برابر سیلاب ها مورد اهمیت می باشد و در این خصوص طراحی شهرهی پایدار تاثیر بسزایی بر مدیریت و کنترل سیلاب های شهری دارد. لذا با بهره گیری از سیاست ها و راهبردهای مناسی در طراحی، سیلاب ها کنترل و بر سطح ایمنی رودخانه های شهری افزوده خواهد شد بر این اساس اصول و معیارهایی برای مدیریت و کنترل سیلاب شرودخانه های شهری با توجه به حفظ مسائل زیست محیطی و اکولوژیکی شهرها به وسیله طراحی بدست آمده است.

سیلاب، رودخانه های شهری، طراحی پایدار، کاهش خطرات، سیاست ها و راهبردها