امیرحسین پوست پرداز - دانشجوی کارشناسی ارشد رشته مهندسی راه، ساختمان و محیط زیست، دانشگاه شیراز،
غلامرضا رخشنده رو - استاد بخش مهندسی راه، ساختمان و محیط زیست، دانشگاه شیراز،

آب زیرزمینی اصلی ترین منبع تامین نیازهای شرب، کشاورزی و صنعت در مناطق خشک و نیمه خشک می باشد. هدف از این تحقیق بررسی تغییرات زمانی و مکانی سطح آب زیرزمینی آبخوان دشت کوار با استفاده از روش های زمین آماری می باشد. بدین منظور برای به دست آوردن بهترین میانیابی سطح آب از اطلاعات به دست آمده از 14 حلقه چاه مشاهده ای طی سال های 74 الی 90 استفاده شد. پس از کنترل کیفیت و صحت آمار و اطمینان از همگنی آن ها، از تکنیک های مختلف درونیابی شامل کریجینگ، کوکریجینگ، وزن دهی معکوس فاصله و توابع پایه شعاعی استفاده گردید. سپس با استفاده از روش ارزیابی متقابل و با توجه به معیارهای ریشه متوسط مربع خطای کمتر و ضریب همبستگی بیشتر، بهترین روش انتخاب شد. تخمین زمانی نیز به طور مستقل در هر حلقه چاه در طول مدت آماربرداری انجام گردید. نتایج نشان داد که برای پهنه بندی مکانی بهترین روش کوکریجینگ می باشد که در آن ریشه متوسط مربع خطا برابر 7.6 متر و ضریب همبستگی 0.79 می باشد. همچنین بهترین روش های درونیابی برای آنالیز زمانی عمق آب در هر چاه روشهای کریجینگ و توابع پایه شعاعی بودند. در مجموع نتایج کلی حاکی از بالاتر بودن دقت تخمین سطح آب زیرزمینی در روش زمانی نسبت به روش مکانی است.

تغییرات زمانی و مکانی سطح آب زیرزمینی، روش های زمین آمار، درونیابی، آبخوان کوار