فاطمه جباری - کارشناس محیط زیست پالایشگاه دوم پارس جنوبی/ دانشگاه میبد
مسعود منوری - مدیر گروه دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات تهران
بیپن هنرور - مدیر گروه دانشگاه علوم و تحقیقات شیراز
نجف جباری - دانشجوی مهندسی نفت

توجه به پهنه بندی انتشار دی اکسید گوگرد بدان علت است که حتی در غلظت های متوسط گیاهان و هم حیوانات (انسان) از اثرات سوء آن صدمه می بینند. منطقه پارس جنوبی متشکل از 24 فاز پالایش گاز و 14 مجتمع پتروشیمی می باشد که به دلیل نوع فعالیت این صنایع روزانه باعث انتشار ترکیب SO2 در هوای محیط می گردد. اهداف این مطالعه تعیین و ارزیابی تغییرات مکانی و زمانی غلظت دی اکسید گوگرد در منطقه پارس جنوبی می باشد. در این تحقیق پس از بررسی منطقه مورد مطالعه و شناسایی منابع انتشار SO2 و تجزیه و تحلیل اطلاعات توپوگرافی و هواشناسی، 20 ایستگاه نمونه برداری جانمایی گردید، عملیات نمونه برداری توسط نمونه جاذب غیر فعال از نوع Palmes انجام پذیرفت. تجزیه و تحلیل SO2 بوسیله جداسازی یونی از نوع Autosampler انجام پذیرفت که محیط جاذب در این نمونه بردار مخلوط کربنات سدیم و گلیسرول می باشد. درطول دوره نمونه برداری متوسط میزان SO2 در کلیه ایستگاه ها µg/m3 9/77 بوده که بالاتر از استاندارد هوای پاک ایران می باشد، کمترین SO2 شناسایی شده کمتر از 3/0 در روستای شیرینو و بیشترین آن µg/m3 9/499 در ایستگاه پای کوه بوده است.نقشه های پراکنش آلاینده ها با استفاده از نرم افزار ARC GIS با مشخص نمودن مناطق با ریسک بالای مواجهه پرسنل تهیه گردید و راهکارهای جلوگیری از انتشار دی اکسید گوگرد به منظور کاهش میزان انتشار آن در هوا و همچنین پیشنهادات مدیریتی جهت کاهش اثرات آلاینده مورد مطالعه بر سلامت پرسنل ارائه گردید.

پهنه بندی ، دی اکسید گوگرد SO2 ، جاذب غیر فعال، منطقه پارس جنوبی ،GIS ARC