منیژه آسایش - دانشجوی کارشناسی ارشدطراحی محیط زیست
محمد رضا مثنوی - عضو هیئت علمی دانشکده محیط زیست دانشگاه تهران

در قرن گذشته جوامع بشری شاهد تغییرات زیادی به خاطر مهاجرت به شهر ها بوده اند. در حالی که شهرنشینی فرصت هایی را برای رشد اقتصادی و دسترسی به خدمات بیشتر افزایش می دهد، اما کیفیت های محیطی محلی و منطقه ای را نیز تحت تاثیر قرار می دهد. که از آن قبیل می توان به کاهش فضاهای سبز یا طبیعی در بین فضاهای شهری - که به کاهش خدمات اکوسیستمی و پایداری در داخل شهر ها منجر شده است- اشاره نمود. فضاهای سبز در شهرها به لحاظ اجتماعی، روان شناسی، سلامت ، زیبایی شناسی و اکولوژی چندین نوع عملکرد را عهده دار هستند و باعث بالا بردن کیفیت زیست پذیری شهر ها می شوند. در این میان در بستر فضاهای سبز شهری باغ های گیاهشناسی نقش بسیار مهمی را می توانند ایفا کنند. مقاله حاضر با توجه به نقش و کارکردی که امروزه بر باغ های گیاه شناسی مترتب است به بحث پیرامون ایجاد باغ های گیاه شناسی حفاظتی- آموزشی در شهر ها ، برای جبران کاهش فضاهای سبز و تفریحی از یک سو و حفاظت از گیاهان بومی و در معرض خطر از سوی دیگر می پردازد.

باغ گیاه شناسی، حفاظت، آموزش، محیط زیست بومی