محمد شکرچی زاده - سرپرست انستیتو مصالح ساختمانی دانشگاه تهران
محمدحسین افتخار - مدیر فنی انستیتو مصالح ساختمانی دانشگاه تهران
هادی مظلومی - کارشناس انستیتو مصالح ساختمانی دانشگاه تهران
فرید سرتیپی پور - کارشناس انستیتو مصالح ساختمانی دانشگاه تهران

جهت بهبود دوام به ویژه در محیط های گزند بار نظیر فاضلاب و یا حاشیه خلیج فارس استفاده از مواد افزودنی شیمیایی و معدنی اجتنابناپذیر می باشد. استفاده از افزودنیهای بتن بصورت مستقیم و غیر مستقیم بر خواص بتن و یا ملات تازه و سخت شده تأثیر گذار خواهند بود.یکی از آزمایش های پرکاربرد در خصوص دوام آزمایش مقاومت الکتریکی میباشد. مقاومت الکتریکی به عنوان معیاری از نفوذپذیری میزانسرعت خوردگی یون کلر در بتن مطرح میباشد. نتایج حاصل از آزمایش مقاومت الکتریکی تابع متغیرهای زیادی از جمله مصالح مصرفی است.مواد افزودنی نیز از این قاعده مستثنی نمیباشد و بر نتایج این آزمایش تأثیر گذار است.در این پژوهش اثر مستقیم افزودنی های شیمیایی بر مقاومت الکتریکی در مقایسه با نمونه شاهد مورد بررسی قرار میگیرد. بدین منظور تأثیر روان کنندهها، فوق روان کنندهها، مواد حبابزا و دیر گیر کنندهها بر نتایج مقاومت الکتریکی ملات ماسه سیمان در سنین 1، 3، 7 و 28 مورد بررسی قرار می گیرد.

مقاومت الکتریکی ، نفوذپذیری ، افزودنی های شیمیایی