آرش رسته مقدم - کارشناس ارشد مدیریت دانشگاه علامه طباطبائی (ره)
عباس عباس پور - عضو هیئت علمی دانشگاه علامه طباطبائی (ره)

مفروضه حاکم بر اذهان محققان حوزه تغییر و تحول سازمانی دلالت بر این نکته دارد که سازمان یادگیرنده نتیجه و برآیند فرایند یادگیری سازمانی است. بر این پایه، سازمان یادگیرنده سازمانی است که در آن فرایند یادگیری سازمانی جاری باشد. مقاله حاضر با استراتژی تحلیلی و استنتاجی و نیز با اتکاء به مبانی نظری متقن و تجارب نویسندگان تلاش دارد تا مفروضه فوق را مورد سئوال قرار دهد. اعتقاد نویسندگان بر این است که سازمان یادگیرنده علاوه بر فرآیند یادگیری سازمانی از فرآیند یادگیری زدایی سازمانی نیز تأثیر می پذیرد. گرچه این دو مفهوم به لحاظ ماهیت نظری مستقل از یکدیگر هستند لکن هدف هر دو تغییر و بهبود سازمانی و ایجاد سازمان یادگیرنده می باشد. بر اساس این مفروضه، محققان ضمن مرور ادبیات نظری و تجربی مفاهیم مذکور و تبیین پیوند مفهومی آنها در نهایت سعی نموده اند به کمک نظریه یادگیری سازمانی هابر و مؤلفه های یادگیری زدایی، مدل یکپارچه ای را ارائه نمایند. به نظر می رسد مدل ارائه شده به عنوان رویکردی نو بتواند منجر به شکل گیری جهت گیری های تحقیقات آتی و نیز تغییر نگرش در مدیران اجرایی گردد.

یادگیری سازمانی، سازمان یادگیرنده، الگوی مفهومی، یادگیری زدایی سازمانی