خدیجه زینلی - دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات دانشکده مهندسی پزشکی گروه بیومواد
محمدتقی خراسانی - تهران، پژوهشگاه پلیمر و پتروشیمی ایران
علی اصغر بهنام قادر - کرج، مشکین دشت، پژوهشگاه مواد و ا نرژی

پلی دی متیل سیلوکسان به دلیل خواص زیست سازگاری و مکانیکی مناسبی که دارد از پرکاربردترین بیوموادها محسوب می شود، اما آبگریزی این مواد کاربردهای پزشکی آنها را در دراز مدت محدود می کند، از طرف دیگر هیدروژل ها نیز دسته ای از مواد هستند که ضمن آب دوست بودن، زیست سازگاری بسیار خوبی از خود نشان می دهند. ضعف هیدروژل ها، شکل دهی مشکل و خواص مکانیکی بسیار ضعیف آن ها پس از جذب آب است. از این رو در این پژوهش به منظور بهبود خواص سطحی PDMS به ویژه آبدوستی و زیست سازگای از مونومر آبدوست N- ایزوپیل آکریل آمید با غلظت های متفاوت به منظور پیوند زدن به سطح و از پلاسما آرگون به عنوان منبع برانگیختگی استفاده شد. میزان تغییرات آبدوستی نمونه ها به وسیله اندازه گیری زاویه تماس قطره آب با سطح نمونه ها مورد مطالعه قرار گرفت که نشان داد آبدوستی نسبت به نمونه های شاهد افزایش یافته است. تغییرات شیمیایی سطح اصلاح شده به کمک روش ATR-FTIR بررسی شد که نتایج آن بیانگر حضور لایه پیوندی روی سطح است. در ادامه مورفولوژی و توپولوزی سطح نمونه ها به وسیله میکروسکوپ الکترونی روبشی و نیروی اتمی مورد مطالعه قرار گرفت، در این تصاویر می توان لایه پیوند شده روی سطح فیلم را مشاهده کرد.

؛N- ایزوپروپیل اکریل آمید، پلی دی متیل سیلوکسان، اصلاح سطح، پیوند زدن، پلاسما