کیومرث کلانتری - دانشیار، گروه حقوق، دانشگاه مازندران، بابلسر، ایران
ابوذر نصرالهی - دانش آموخته ی مقطع کارشناسی ارشد حقوق جزا و جرم شناسی، گروه حقوق، دانشگاه مازندران، بابلسر، ایران

این مقاله به بررسی ضرورت وجودی یک سیاست جنایی خاص و افتراقی در قبال کودکان و نوجوانان بزه دیده می پردازد. درک ضرورت وجود یک سیاست جنایی خاص و کارامد در قبال کودکان و نوجوانان بزه دیده، خلائی است که جامعه ی فعلی ما از آن رنج می برد. جهت جلب توجه قانونگذار به این ضرورت، ابتدا سیر تاریخی پدیده های جنایی علیه کودکان و نوجوانان مورد توجه قرار گرفته و در ادامه بیان شد که وضعیت خاص کودکان و نوجوانان بزه دیده، اندیشمندان را در طول اعصار واداشته است تا به این قضیه به صورت ویژه ای نظر انداخته و به دنبال راهکارهایی خاص در خصوص پیشگیری و یا مبارزه با کودک آزاری باشند. در مرحله ی دوم به این مسأله پرداخته شد که بالا بودن رقم سیاه بزهکاری در جرایم علیه کودکان و نوجوانان به لحاظ مسایلی چون عدم آگاهی کودک نسبت به قرار گرفتن در معرض بزه دیدگی و یا طریقه ی اعلان وضعیت خویش، عصبیت ها و باورهای سنتی، «نقاب» بزهکار، به قتل رسیدن بزه دیده، از بین بردن آثار جرم توسط بزهکار و روابط بین بزه دیده و بزهکار، در اتخاذ یک سیاست کارا در مبارزه با این پدیده های جنایی صحه می گذارد. در خامه با بررسی آثار سوء بزه بر این گونه بزه دیدگان که در اصطلاح به بزه دیدگان ایده آل شهرت یافته اند، از نگاهی دیگر نیز بر این ضرورت تأکید گردیده است

حقوق کودک و نوجوان، بزه دیده شناسی، پدیده جنایی- سیاست جنایی، کودک آزاری، کودک و نوجوان بزه دیده