محمدرضا احدی - استادیار، پژوهشکده حمل ونقل، وزارت راه و ترابری، تهران، ایران
علی منصورخاکی - دانشیار، دانشکده مهندسی عمران، دانشگاه علم و صنعت ایران، تهران، ایران
کریم نصیراحمدی - کارشناس ارشد، دانشکده مهندسی عمران، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران جنوب، تهران، ایران

اصطکاک و شرایط رویه روسازی از معمول ترین شاخصهای مسائل ایمنی است، به نحوی که در صورت نداشتن ضریب اصطکاک کافی، بروز تصادفات ناشی از لغزندگی تقریبا اجتناب ناپذیر خواهد بود. بافت درشت به عنوانبخشی از مجموعه روسازی به بهبود وضعیت اصطکاک سطح کمک م یکند. در این تحقیق برای دستیابی به متوسط عمق بافت درشت روسازی جهت بالابردن سطح تماس لاستیک با روسازی در شرایط مرطوب بودنجاده و همچنین زهکشی بهتر سطح روسازی جهت افزایش ایمنی راههای کشور، دانه بندی مناسبی از آیین نامه روسازی راههای ایران )دانه بندی پیوسته و باز( انتخاب شده است. با این دانه بندیها و 6 نوع درصد مختلف قیر 70-60 و مصالح آهکی کوهی شکسته، نمونه هایی با روش مارشال ساخته شد تا درصد قیر بهینه به دست آید. سپس با 7 نوع درصد های مختلف قیر، نمونه های ژیراتوری ساخته شد. در نهایت برروی کل این نمونه ها، به روش پخش ماسه بر طبق استاندارد 96 - ASTM E965 ، اثر بافت درشت را بین دانه بندیهای مختلف بررسی و مناسب ترین دانه بندی از نظر مقاومت در برابر لغزندگی در افزایش ایمنی راهها انتخاب شده است

ایمنی، روسازی آسفالتی، مقاومت لغزندگی، بافت درشت، پخش ماسه