اسماعیل آیتی - استاد، دانشکده مهندسی، دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد، ایران
جبارعلی ذاکری سردرودی - دانشیار، دانشکده مهندسی راه آهن، دانشگاه علم و صنعت ایران، تهران، ایران
علی اصغر صادقی - دانشجوی دکتری، دانشکده مهندسی، دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد، ایران

در سیستم حمل و نقل ریلی، گذرگاههای ریلی- جاده ای از نظر ایمنی به عنوان یک نقطه بحرانی و درسیستم جاده ای به عنوان یک مکان دارای شرایط خاص مانند پل و تونل، شناخته می شوند. بررسیها نشان می دهندهرچند تعداد تصادفها در گذرگاهها نسبت به دیگر نقاط جاده ای درایران کم است، اما نسبت به تعداد گذرگاهها و نیز نسبت به سوانح راه آهن بسیار بالا است. شناسایی گذرگاههای پرخطر به منظور بهسازیسریع و تخصیص بهینه منابع و امکانات محدود، راهکاری اساسی برای کاهش اثرات زیانبار تصادفات است. استفاده از مدلهای آماری که بر اساس مشخصات ترافیکی، هندسی و تاریخچه وقوع تصادفات ساخته می شود،یکی از روشهای شناسایی نقاط حادثه خیز است. با وجود ایجاد چنین مدلهایی برای دیگر نقاط مانند پل و تقاطع جاده ای تاکنون مدل پیش بینی فراوانی وقوع تصادف مخصوص گذرگاههای راه آهن ایران تهیه نشده است.در این مقاله با استفاده از اطلاعات مشخصات ترافیکی و هندسی گذرگاهها و تصادفات واقع شده در آنها در فاصله سالهای 1381 - 1385 با بکاربردن رگرسیون خطی تعمیم یافته، مدل پیش بینی فراوانی وقوع تصادف تهیه شده است. حجم ترافیک جاده ای و ریلی، وجود راهبند، موقعیت گذرگاه، سرعت قطارها و نوع روسازی جاده مشخصه هایی هستند که از نظر آماری معنی دار بوده و در مدل ارائه شده وارد شده است. با توجه به ضرایب به دست آمده برای هر مشخصه و تغییرات احتمالی در آینده می توان نمایی از وضعیت ایمنی هرگذرگاه در نظر گرفت. استفاده از این مدل به منظور اولویت بندی ایمن سازی گذرگاهها، پیش بینی وضعیت آینده هر گذرگاه با تغییر شرایط گذرگاه، تخصیص منابع و ... در راه آهن کشور پیشنهاد می شود.

گذرگاه ریلی- جاده ا ی، تصادف، ، مدل پواسون، مدل دو جمله ای منفی