روح الله جعفری پور - دانشگاه آزاد اسلامی واحد قائمشهر، گروه زراعت، قائمشهر، ایران
حمیدرضا مبصر - دانشگاه آزاد اسلامی واحد قائمشهر، گروه زراعت، قائمشهر، ایران
سبحان الله قنبری - دانشگاه آزاد اسلامی واحد قائمشهر، گروه زراعت، قائمشهر، ایران
سلمان دستان - دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات، گروه زراعت، تهران، ایران

این آزمایش به صورت کرت های خرد شده در قالب طرح بلوک های تصادفی با چهار تکرار در مزرعه پژوهشی واقع در شهرستان نکا در سال 1390 اجرا شد. دو رقم کم محصول سنگ طارم و طارم هاشمی به عنوان عامل اصلی و سیستم های کاشت رایج منطقه (سنتی)، بهبود یافته و سیستم نوین کاشت یا SRI (تلفیقی از سیستم بهبود یافته و اکولوژیک) به عنوان عامل فرعی بودند. نتایج نشان داد طول دوره رشد رویشی و زایشی و عملکرد کاه رقم سنگ طارم بیشتر از رقم طارم هاشمی بود. حداکثر عملکرد کاه به علت افزایش روز تا شروع پنجه دهی، روز تا اواسط پنجه دهی و روز تا اواخر پنجه دهی در سیستم سنتی مشاهده شد، ولی به علت افزایش طول دوره رویشی و کاهش طول دوره زایشی عملکرد دانه کاهش یافت. تحت سیستم بهبود یافته دو رقم زودتر وارد مرحله پنجه دهی شده و سریعتر رشد رویشی را تکمیل نموده و به حداکثر پنجه دهی رسیدند و وارد فاز زایشی شدند، ولی طول دوره زایشی یعنی روز تا ظهور خوشه آغازین و روز تا خوشه دهی کامل تحت سیستم SRI بیشترین بود که منجر به افزایش عملکرد شد. بنابراین سیستم کاشت SRI به علت افزایش طول دوره زایشی و عملکرد دانه به عنوان سیستم مناسب تعیین گردید.

اکوسیستم، برنج، رقم، عملکرد دانه، فاز زایشی