المیرا نادریان - دانشجوی کارشناسی ارشد دانشگاه علم و صنعت ایران
سیدباقر حسینی - دکترای معماری استاد گروه مهندسی معماری دانشکده معماری دانشگاه علم و صنعت ایران

آپارتمان نشینی را می توان از مهمترین تحولات در فرایند اسکان بشر در شهرها دانست که به فرم غالب مسکن شهری در دوران معاصر تبدیل شده است. اما با تحول در نوع اسکان بشر رفته رفته در بعضی فضاهای خانه تغییراتی به وجود آمد. حیاط از جمله فضاهایی است که طی این تحول دستخوش لطمه زیادی شده و در اکثر موارد حذف شده و یا به فضایی به نام تراس تبدیل شده. اما می بینیم که کمتر در طراحی برای این فضا اهمیت قائل می شوند در حالی که ممکن است همین فضا تاثیرات زیادی بر زندگی ساکنین آپارتمان ها داشته باشد. ارتباط با فضای باز و نیز طبیعت از جمله نیازهایی است که همواره به همراه انسان بوده و هست. ما معماران اگر به دنبال کیفیت بخشی به زندگی مردم هستیم باید بدانیم که چنین فضایی ممکن است چه تاثیراتی بر کیفیت زندگی ساکنین یک واحد آپارتمانی داشته باشد. در این تحقیق که از روش همبستگی و تحلیلی استفاده شده ، سعی شده است تا تاثیرات تراس بر کیفیت زندگی بررسی شود و مشخص شود که چه تراس هایی با چه ویژگی هایی از نظر مردم و افرادی که در آپارتمان ها زندگی می کنند مناسب تر و مطلوب تر است تا بتوان در طراحی از آن ویژگی ها بهره جست.

تراس ، حیاط در ارتفاع ، فضای باز در آپارتمان ها ، کیفیت زندگی در آپارتمان ها