مهدی موسوی - مدیر نظارت عالیه مهندسین مشاور سروآب،کارشناس عمران و دانشجوی دکتری جغرافیای روستائی
جلیل ابریشمی - عضو هئیت علمی گروه عمران دانشگاه فردوسی مشهد
هادی قنبرزاده - عضو هیئت علمی گروه جغرافیا دانشگاه آزاد مشهد

جهان آفرینش برغم شکوه و زیبائیش که مدیون ذوق بی بدیل خداوندگارزمان ومکان است،گاهی حسب تقدیری که برآن مقرر است وگاه بواسطه دخالت انسان درساختاراکوسیستمی وزیست بوم های آن،همواره به حوادثی آبستن است که اگر با تدبیر آدمی و به قدر وسعی که برنفس اوتکلیف شده ،پیش پایش نگردد و سامان نیابد اسباب تعب و موجبات رنجش انسانها می گردد.گرچه بروزمخاطرات طبیعی و بلایای غیرطبیعی ساخته دست بشردر تمام گستره جهان ،یکی از دغدغه های جدی برنامه ریزان در تدوین یک برنامه پایاست اما انسان خردمنداگر صرف فعل خواستن را وجهه نظر قرار دهد ،می تواند در سایه سار بلندای همت خویش از پیامدهای دلخراش آن بکاهد. کشور ایران چه بواسطه موقعیت طبیعی ،ژئومورفولوژیکی خود و چه به دلیل تنوع اقلیمی و گاهی بی تدبیری ها درمکان یابی سازه ها وغفلت از رعایت کیفیت ساخت ،ششمین کشور بلاخیز دنیاست.بنابرآمار از 40 مورد بلایای طبیعی ،ایران 31 مورد آنرا تجربه کرده است.در این میان روستاهای این سامان ،شرایط بغرنج تری دارند.در سرزمین 1.6 میلیون کیلومترمربعی ایران قریب به 68 هزاز آبادی پراکنده وجود دارند که بواسطه نزدیکیشان به کانون حوادث و سوانح طبیعی ،ساختمانهای فاقد اسلوب مهندسی ، بی بهره بودن از زیرساختها و امکانات ،عدم آموزش ،متغیرهای خاص فرهنگ روستائی و ...،بیشتر از مناطق شهری مستعد لطمه دیدن از حوادث می باشند لیکن هیچ گونه مدیریت بحران جامعه(روستائی) محور جهت انجام فعالیتهای ترمیمی ،احیائی و تامینی از جمیع ابعادانسانی ومالی و ... در مواقع بروز بحران در آنها بسامان نشده است.این مقاله تلاش دارد با رویکرد تحلیل چند معیاری ضرورت تدوین راهکارهای مدیریت بحران جامعه محور در نواحی روستائی ایران را مورد توجه قرار دهد.

مدیریت بحران،مناطق روستائی ،جامعه محوری،تحلیل چندمعیاری