حسین نصیری دشتکی - دانشجوی کارشناسی ارشد، دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات اردبیل، گروه کشاورزی، اردبیل، ایران
رئوف سیدشریفی - دانشیار دانشکده کشاورزی دانشگاه محقق اردبیلی
علی اکبر ایمانی - استادیار دانشگاه آزاد اسلامی واحد اردبیل

این آزمایش در سال 1391 در مزرعه ای در روستای شهریور در 12 کیلومتری اردبیل به صورت فاکتوریل در قالب طرح پایه بلوک های کامل تصادفی اجرا گردید. فاکتورهای مورد بررسی شامل باکتری های محرک رشد در چهار سطح (شاهد یا بدن تلقیح با باکتری، تلقیح بذر با باکتری های سودوموناس استرین 9، ازتوباکتر کروکوم استرین 5 و آزوسپیریلوم لیپوفروم استرین OF) و عامل دوم شامل محلول پاشی ک ود نیتروژن در چهار سطح (شاهد یا عدم مصرف کود (عدم محلول پاشی) و محلول پاشی در مرحله ی پنچه زنی، ساقه روی، گرده افشانی یا خوشه دهی) بودند. نتایج نشان داد که بیشترین تعداد دانه در سنبله، طول سنبله و ارتافع بوته در ترکیب تیماری مصرف کود در مرحله ی پنجه زنی توأم با تلقیح بذر با ازتوباکتر و کمترین این ها در عدم مصرف کود و عدم تلقیح بذر با باکتری به دست آمد.

جو، عملکرد، نیتروژن، محلول پاشی، باکتری های محرک رشد