حسین صالحی - کارشناسی ارشد. دانشجوی مهندسی آبخیزداری دانشگاه لرستان
سعید غلامرضایی - استادیار.دانشگاه لرستان

یکی از معضلات هزاره سوم، گسترش مخاطرات زیست محیطی ناشی از استفاده و بهره برداری نامعقول و بیش از حد از منابع و نهاده ها توسط انسان می باشد. به طوری که در دهه پایانی قرن بیستم، تاکید شدیدی بر پایداری و نهایتا توسعه پایدار مطرح گردید. دریاچه ارومیه بیستمین دریاچه بزرگ دنیا و دومین دریاچه شور آن بعد از بحرالمیت محسوب می گردد. این دریاچه بطور متوسط مساحتی در حدود 5100 کیلومترمربع را در بر میگیرد، حداکثر عمق دریاچه 16 متر و عمق متوسط آن 5 متر میباشد، این مقاله از لحاظ هدف جز تحقیقات کاربردی محسوب می شود. در مدیریت جامع حوضه آبخیزها، با انجام مطالعه و شناخت کامل از تمامی چالش ها و فرصت های موجود و نیز انتظار آن می رود که بتوان با بکارگیری ابزارهای برنامه ریزی و با تأکید جدی بر مدیریت مشارکتی بر مشکلات آن زیست بوم فائق آمد و در ادامه نیز بتوان در متقاعد ساختن تصمیم گیران محلی و کشوری برای اینکه ملاحظات مدیریت جامع آبخیزها را جهت نجات دریاچه ارومیه در سبد اولویت های خود قرار دهند،گام موثری برداشته شود، برای دستیابی به هدف که نجات دریاچه ارومیه می باشد ، بهکارگیری مدیریت جامع آبخیز، کاملترین روش موجود و مقتضی می باشد. برای دستیابی به این مهم، اولویتها و استلزاماتی وجود دارد که در این مقاله به اولویت ها و اقدامات اساسی اشاره می گردد

مدیریت جامع آبخیزها، دریاچه ارومیه، مخاطرات، زیست محیطی