محمد خوشتراش - دانشجوی کارشناسی ارشد سازه های هیدرولیکی دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران جنوب
محمدرضا پیرستانی - استادیار گروه مهندسی عمران دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران جنوب
امیراحمد دهقانی - دانشیارگروه مهندسی آب دانشگاه منابع طبیعی و علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان

آبشستگى موضعى دماغه آبشکن ها یکى از مسائل مهم در طراحى آنها می باشد، که به علت تنگ شدگی مقطع جریان و وجود جریان هاى گردابه اى قوى به وجود مى آید. از شاخص هاى مهم در تعیین مشخصات حفره آبشستگى، تعیین حداکثر عمق آبشستگى می باشد. یکى از روشهاى متداول براى حفاظت از دیوار رودخانه ها در برابر آبشستگى استفاده از آبشکن می باشد. گر چه اندازه حفره و مقدار آبشستگى به شکل آبشکن و نحوه قرار گیری آن ها در مسیر جریان بستگی دارد اما طول آبشکن ها نیز از جمله عوامل مؤثر در جریان است. در این مقاله مدل سازى الگوی جریان با استفاده از نرم افزار SSIIM در سه نوع آبشکن T شکل با طول هاى متفاوت 7×7، 9×9 و 12×12 مورد آزمایش قرار مى گیرد. نتایج بیانگر این است که با افزایش طول آبشکن مقدار آبشستگى نیز افزایش مى یا بد

دماغه آبشکن ، آبشستگی موضعی ، نرم افزارSSIIM