سیدمحمدجواد ناظم السادات ارسنجانی - دانشجوی کارشناسی معماری دانشکده هنرومعماری دانشگاه شیراز
کاوه فتاحی - استادیار معماری دانشکده هنرومعماری دانشگاه شیراز
خسرو موحد - ریاست دانشکده هنرومعماری دانشگاه آزاد اسلامی واحد شیراز

با توجه به افزایش روز افزون جمعیت ایران، افزایش تقاضا برای مسکن، کاهش سوخت های تجدید ناپذیر و اندک بودن منابع آبی کشور، طراحی و ساخت ساختمان های مسکونی ایرانی همگام با مباحث پایداری به عنوان یک نیاز اساسی، در بسیاری از محافل معماری ایران مطرح شده است. در این میان، بازگشت به ایده های بکار رفته در معماری سنتی ایرانی و پایدار بودن آن، بارها مورد تاکید قرار گرفته است .در این مقاله با بکارگیری اصول و مبانی معماری پای دار که همان ا یجاد آسا یش انسان در فضا ی معمارساخت می باشد، سعی شده بررسی تطبیقی دو نوع معماری قاجاری و معاصر شیراز، با توجه به تحلیل آماری قبوض مصرف انرژی سالیانه آنها، فرضیات مطرح شده مورد بازبررسی قرار گرفته و تصویری واقعی تر از میزان پایداری بنا و شاخص مصرف انرژی آنها ارائه شود. در این تحقیق، جامعه آماری ساختمانهای مسکونی معاصر و قاجاریه در شهر شیراز که حداقل ظرف یک سال گذشته زندگی در آنها جریان داشته، به صورت نمونه گیری ساده تصادفی انتخاب شده اند و تحلیلهای آماری جهت نیل به هدف و ارائه نتایج مورد بهره برداری قرار گرفته اند. نتایج این تحقیق، نشان می دهد که در نمونه های برداشتی، به صورت میانگین، ساختمانهای عصر حاضر، 23 درصد مصرف انرژی بالاتری داشته است.

مسکن ایرانی ، شیراز ، پایداری ، مصرف انرژی ، معماری بومی