میترا رئوفی - دانشجوی دوره دکتری جامعه شناسی واحد تهران مرکز دانشگاه آزاد اسلامی

یکی از مباحثی که همواره ذهن اندیشمندان علوم اجتماعی را به خود اختصاص داده است بحث توسعه پایدار است . توسعه پایدار سبب حفظ اراضی، منابع آب ، منابع ژنتیکی گیاهی و جانوری است و از نظر فنی متناسب ، از لحاظ اقتصادی با ارزش و از نظر اجتماعی قابل قبول است . در توسعه پایدار ابعاد اجتماعی و فرهنگی کمتر از جنبه های فنی و تکنیکی نیست و اگر تنها بر ابعاد اقتصادی و حفظ محیط زیست تکیه کنیم توسعه پایدار به ابزاری ضد توسعه تبدیل خواهد شد . این مقاله ، در نظر دارد با انتخاب نقش سازمان ها و جایگاه آموزش و مشارکت اجتماعی به نقش تعیین کننده ابعاد اجتماعی اشاره کند و سپس با ارائه اصول اخلاق محیط زیست و تاکید بر معیشت پایدار راهبردهای مناسب را ارائه دهد . تکیه بر رویکردهای اجتماعی در کشورهای در حال توسعه که به لحاظ کمیت سرمایه در زمینه تهیه تجهیزات مادی مرتبط با ترمیم تخریب های محیط زیستی دارای محدودیت های شدید می باشند بسیار مفید بوده و تا درون انسان ها تحول پیدا کند زیستگاه آنها دگرگون نخواهد شد و همسازی و هماهنگی با طبیعت صورت نمی پذیرد . در این مقاله از روش اسنادی استفاده شده است و طرح تحقیق به صورت مطالعه توصیفی و تحلیلی ژرفانگر خواهد بود

توسعه ، توسعه پایدار ، اخلاق محیط زیست