مریم بردخوانی - دانشجوی کارشناسی ارشد رشته ی مهندسی منابع طبیعی،محیط زیست،دانشکده ی منابع طبیعی،دانشگاه صنعتی اصفهان
محمودرضا همامی - دانشیار گروه محیط زیست،دانشکده منابع طبیعی،دانشگاه صنعتی اصفهان
مصطفی ترکش اصفهانی - استادیار گروه مرتع و آبخیزداری،دانشکده منابع طبیعی،دانشگاه صنعتی اصفهان
سعید پورمنافی - دکتری مهندسی سیستم های اطلاعات مکانی(GIS)،مرکز تحقیقات منابع طبیعی و محیط زیست،دانشگاه صنعتی اصفهان

اکولوژیست‌ها علاقه زیادی به دانستن و پیش‌بینی پراکنش گونه‌ها در گستره سیمای سرزمین دارند. یکی از راه‌های تعیین مطلوبیت زیستگاه و پراکنش گونه‌ها استفاده از انواع روش‌های مدل‌سازی زیستگاه می‌باشد. دقت مدل‌های پراکنش بر حسب نوع گونه، روش آماری، متغیرهای به کار رفته و گستره مورد مطالعه متفاوت است. اندازه نمونه بر نرخ موفقیت این مدل‌ها اثر می‌گذارد. پرداختن به اندازه نمونه در مدل‌سازی به خصوص در جایی که صحبت از گونه‌های نادر و تعداد کم داده‌های حضور است، مبحث مهمی تلقی می‌گردد. در مقاله حاضر سعی شده است اثر اندازه نمونه بر کارایی مدل‌های مختلف مورد بررسی قرار گیرد و مقایسه بین کارایی مدل‌ها در اندازه نمونه‌های مختلف مورد بحث گرفته شود.

اندازه ی نمونه،مدل های پراکنش گونه ها،مطلوبیت زیستگاه،گونه های نادر،مدل سازی