زینب امیدوار - دانشجوی کارشناسی ارشد رشته بوم شناسی آبزیان شیلاتی، دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی، دانشگاه گنبد کاووس
حجت الله جعفریان - دانشیار گروه شیلات، دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی، دانشگاه گنبد کاووس
رحمان پاتیمار - دانشیار گروه شیلات، دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی، دانشگاه گنبد کاووس
مصطفی عقیلی نژاد - مدیر امور ماهیان خاویاری استان گلستان، گرگان

در مطالعه حاضر، از محتویات معده بچه تاس ماهیان ایرانی با میانگین وزنی 0.97 گرم و میانگین طولی 50 میلی متر وزئوپلانکتون ها و بنتوزهای استخر، در 4 استخرخاکی کارگاه ماهیان خاویاری شهید مرجانی گرگان طی 6 نوبت نمونه برداری به عمل آمد. بررسی غذای مصرفی در طول دوره پرورش بیشترین فراوانی عددی در استخرها را در دافنی، دیاپتوموس، ناپلی کوپهپودا، شیرونومیده، روتیفر و سیپریس و در محتویات معده در دافنی، دیاپتوموس، شیرونومیده و سیپریس نشان داد. با بررسی کل ماهیان صید شده براساس نمایه ایولو (Ivelev) مشخص گردید که، دافنی غذای ترجیحی بچه ماهیان بود و ماهیان فعالانه از آن تغذیه کردند. دیاپتوموس، ناپلی کوپه پودا و روتیفر هم از غذاهای اجتناب شده توسط بچه ماهیان بودند. تنها ارگانیسم بنتوزی مشاهده شده در استخرها شیرونومیده بود که با وجود انتخابگری منفی از آن، ماهیان در زمان اول و ششم نمونه برداری، نسبتبه این طعمه انتخابگری مثبت نشان دادند. نتایج نمودار کاستلو برای این طعمه ها نشان داد که دافنی طعمه غالب و اختصاصی،شیرونومیده طعمه عمومی و غالب، دیاپتوموس طعمه اختصاصی و نادر و سیپریس طعمه عمومی و نادر در استخرها بود. شدت تغذیه (شاخص سیری) در ابتدای دوره پرورش در وضعیت مطلوبی قرار داشت و با رفتن به سمت انتهای دوره پرورش شاخص کاهش نشان داد.

شدت تغذیه، ارجحیت غذایی، بچه تاس ماهی ایرانی، استخرهای خاکی