مریم بردخوانی - دانشجوی کارشناسی ارشد رشته ی مهندسی منابع طبیعی،محیط زیست،دانشکده ی منابع طبیعی،دانشگاه صنعتی اصفهان
محمودرضا همامی - دانشیار گروه محیط زیست،دانشکده منابع طبیعی،دانشگاه صنعتی اصفهان
مصطفی ترکش اصفهانی - استادیار گروه مرتع و آبخیزداری،دانشکده ی منابع طبیعی،دانشگاه صنعتی اصفهان
سعید پور منافی - دکتری مهندسی سیستم های اطلاعات مکانی( GIS)،مرکز تحقیقات منابع طبیعی و محیط زیست،دانشگاه صنعتی اصفهان

علف خواران از اجزای مهم بسیاری از اکوسیستم های خشکی هستند و فعالیت های انسانی اثرات زیادی بر جمعیت و محدوده انتشار آن ها در سراسر جهان گذاشته است. جبیر از جمله پستاندارانی است که جمعیت آن از وضعیت مطلوبی برخوردار نمی باشد. هدف از انجام این مطالعه تعیین پراکنش بالقوه جبیر در استان های اصفهان و یزد به وسیله مدل حداکثر آنتروپی بوده است. در این مطالعه از 30 متغیر موثر بر پراکنش جبیر استفاده گردید. 8 متغیر اثرگذار بر پراکنش این گونه با استفاده از آزمون تحلیل مولفه های اصلی، ضریب همبستگی پیرسون و آزمون جک نایف برای ورود به مدل انتخاب شدند. نتایج نشان داد پراکنش جبیر در حد فاصل مرز دو استان بیشتر از دیگر قسمت های منطقه مورد مطالعه می باشد. میزان AUC برای میانگین راه اندازی مدل 917/0 به دست آمد. بنابراین می توان گفت که مدل کارایی بالایی داشته است. بر اساس آزمون جک نایف و درصد سهم نسبی متغیرها، بارش در سردترین ماه سال، فاصله از راه آهن و درصد شیب مهم ترین متغیرها در تعیین مطلوبیت زیستگاه جبیر شناخته شدند.

جبیر،مدل سازی،حداکثر آنتروپی،پراکنش،مکسنت