ایمان دمیری - دانشجوی کارشناسی ارشد آبخیزداری، گروه مرتع و آبخیزداری، دانشگاه یزد
حسین ملکی نژاد - دانشیار گروه مرتع و آبخیزداری دانشگاه یزد
حامد خیراندیش - دانشجوی کارشناسی ارشد بیابانزدایی، گروه مرتع و آبخیزداری، دانشگاه هرمزگان
حسن بنی اسدی - رئیس اداره حفاظت و حمآیت اداره کل منابع طبیعی و آبخیزداری استان فارس

باتوجه به برداشت های بیش از حد مجاز در اکثر آبخوان های کشور، بیشتر دشت های کشور به شکل ممنوعه درآمده اند و وضعیت در تعداد زیادی از این دشت ها بحرانی است. بدیهی است حتی اگر تمامی شرایط هم برای تغذیه فراهم باشد ولی آبخوان مملو از آب باشد، هیچ امکانی برای تغذیه باقی نمیماند لذا باید آبخوان فضای خالی برای تغذیه داشته باشد. به هر حال تغذیه آبهای زیرزمینی به دو صورت طبیعی و مصنوعی صورت میگیرد. که در روش مصنوعی هنگامی که تغذیه طبیعی جوابگوی نیازهای روز افزون بهره برداری نیست، برای جلوگیری با کاهش مشکلات فشار به آبخوان با تکنیک های مهندسی انجام میشود. که هدف از انجام این تحقیق تعیین بهترین پروژه آبخیزداری در حوزه بافت_دشتاب کرمان میباشد.که با بررسی های صورت گرفته براساس میزان برداشت از سفره آب زیرزمینی و افت سفره و همچنین جنس مواد تشکیل دهنده بستر منطقه میباشد. در محدوده مورد مطالعه ما دو آبخوان آبرفتی جدا از هم داریم که مشخصات هر سفره با توجه به اطلاعات موجود نیز بررسی شد و در بررسی بیلان هر کدام از سفره های آبرفتی نیز به این نتیجه رسیدیم که سفره آب زیرزمینی بافت دارای بیلان صفر صفر میباشد که به عبارتی بیانگر مساوی بودن عوامل تخلیه و عوامل تغذیه دشت با هم می باشد این امر باعث ثابت ماندن سطح آب زیرزمینی در طی سالهای گذشته در این دشت گردیده است. ولی در دشت دشتاب بررسی های بعمل آمده نشانگر افت سطح آب زیرزمینی در چاه های منطقه میباشد که به دلیل برداشت بیش از تغذیه آبخوان آبرفتی می باشد که این رقم در حدود 3 میلیون مترمکعب در سال است. با توجه به مطالب بالا و بررسی ویژگی های منطقه به نظر میرسد که اجرای پروژه های آبخوان داری در قالب طرح های تغذیه مصنوعی در این دشت دارای اولویت باشد.

آبخوان، آب زیرزمینی، حوزه بافت_دشتاب، کرمان