مهدی مصلحی - دانشگاه آزاد اسلامی واحد امیدیه، گروه مهندسی نفت، امیدیه، ایران
خلیل شهبازی
مهرداد هدیه زاده

استفاده از تکنیک‌های سنتی تکمیل چاه‌های نفت و گاز،‌برای بسیاری از میادین صرفه اقتصادی ندارد؛ حال آن‌که با استفاده از سیستم تک – حفره‌ای Mono-bore که با وجود کاهش مدت و هزینه‌ی مربوط به دکل، هنوز هم قادر به تکمیل چاه با ایمنی کامل می‌باشد، می‌توان این چاه‌ها را از جرگه‌ی چاه‌های غیر اقتصادی، به طبقه‌ی چاه‌های سودمند و بعضاً بسیار اقتصادی انتقال داد. در سال‌های اخیر، تکنیک تکمیل تک – حفره‌ای چاه، در حال تبدیل به یک استاندارد در صنعت بوده و استفاده از ان برای صرفه‌جویی در اکتشاف و هزینه‌‌‌های توسعه‌ی میادین – بدون کاهش تولید – به طرز چشمگیری در حال افزایش می‌باشد، سادگی بی‌نظیر، کمیت پایین قطعات مورد استفاده و در نتیجه حداقل محدودیت برای عبور سیال تولیدی در طول رشته‌ی تکمیل، از مزایای کلیدی این روش می‌باشد. اگرچه این روش دارای معایبی بوده؛ اما مزایای عالی، توجیه‌کننده‌ی به کارگیری آن است. در این مقاله که مهم ترین رویکرد آن دغدغه‌های اقتصادی می‌باشد؛ تلاش شده است تا برخی شواهد در خصوص ساز و کار عملیاتی و نتایج به دست آمده از طراحی تکمیل چاه‌های گازی به صورت تک – حفره‌ای سیمان شده ارائه گردد.

نفت و گاز، تکمیل چاه، سیستم تک - حفره‌ای، اقتصاد