احمد منصوریان - دکترای مهندسی عمران -راه و ترابری، پژوهشکده حمل و نقل، دانشگاه علم و صنعت ایران
حمیده قنواتیان - کارشناس ارشد مهندسی عمران-راه و ترابری، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران جنوب
محمدسعید منجم - دکترای مهندسی عمران -راه و ترابری، دانشگاه صنعتی خواجه نصیرالدین طوسی

مسافت دید توقف در طراحی هندسی راه، براساس دستورالعمل آشتو، در دو تراز افقی و قائم‌ اندازه‌گیری و مقایسه و کمترین مقدار محاسبه شده به عنوان معیار کنترل ایمنی مسیر انتخاب می‌شود. به طور رایج، مختصات نقاط تشکیل دهنده مسیر در هر تراز، براساس دو بعد طولی – عرضی یا طولی – ارتفاعی محاسبه و سپس، عوامل ایمنی شامل مسافت دید توقف، پاکسازی نواحی داخلی قوس و... کنترل می‌شود، در حالی که با داشتن مختصات سه بعدی (طول – عرض – ارتفاع)، می‌توان مسیر را طراحی و ایمنی آن را در فضای سه بعدی که با شرایط واقعی مطابقت بیشتری دارد، تحلیل نمود. در این مقاله با مدل‌سازی ترکیب قوس افقی با قوس قائم، به کنترل مسافت دید توقف در فضای سه بعدی پرداخته شده است. برای مدل‌سازی سه بعدی مسیر از مفاهیم ریاضی مانند توابع SPLINE و برای اعتبارسنجی مدل پیشنهادی، از مطالعه موردی روی محوره پاتاوه – دهدشت استفاده شده است. تحلیل‌های صورت گرفته نشان می‌دهد که شرایط واقعی 0سه بعدی و شرایط طراحی دوبعدی رایج با یکدیگر تفاوت قابل ملاحظه‌ای دارند.

مدل سه بعدی، مسافت دید توقف، توابع SPLINE