نسترن اسمعیل پورزنجانی - دانشجوی کارشناسی ارشد برنامه ریزی منطقه ای، دانشگاه آزاد اسلامی واحد قزوین
نگین احدی - دانشجوی کارشناسی ارشد برنامه ریزی منطقه ای، دانشگاه آزاد اسلامی واحد قزوین

ساماندهی در حوزه شهری تعریفی نزدیک با واژه توسعه دارد. این واژه دارای معانی مختلفی می باشد. تصمیم و تعیین بهترین تکنیکها برای جرای یک شیوه جدید، یا فعالیتی که باعث می شود منطقه ای سودبخش یا مفید گردد، از معانی آن می باشد. اصلاح ساماندهی در سالهای اخیر بیشتر در صنف معماران، شهرسازان و برنامه ریزان شهری رایج شده است و غالباً تغییر کالبدی (فیزیکی) مدنظر بوده است. ساماندهی در خصوص فضای شهری شکل گرفته ای به کار می رود که نارسائی های کارکردی و کالبدی دارد و لذا با قبول کلیت وضع موجود، به راه حل های اصلاحی و سازماندهی محیط کنونی می پردازد. نواحی مرکزی شهرها، بنا بر سرشت خود با انواع عوارض و مشکلات شهری رو به رو هستند، و از این رو معضل آنها موضوعی چند وجهی و چندبعدی است که در هر مورد خاص به شکلی بروز پیدا می کند، به همین دلیل برای حل مشکلات آنها معمولاً اقدامات و برنامه های گوناگون مطرح می شود که هر یک بر جنبه ای خاص تاکید دارد. رواج اصطلاحات و مفاهیمی مثل نوسازی، بازسازی، بهسازی، حفاظت، مرمت، احیاء جان بخشی (باززنده سازی)، پاکسازی و مانند اینها، بیانگر پیچیدگی و تنوع در مضمون ساماندهی مرکزی شهر است. که در این مقاله با بهسازی، بازسازی، نوسازی بافت های فرسوده که باعث بهبود بناهای فضاهای شهری می شوند آشنا می شویم.

ساماندهی، بافت فرسوده، بازسازی، نوسازی، بهسازی، فضای کالبدی