مهین حنیفه پور - دانشجوی کارشناسی ارشد همزیستی با بیابان دانشگاه تهران
بهنام جباری - کارشناس فضای سبز

صنعت گردشگری با توجه به رشد قابل توجهی که در سطح دنیا از خود نشان داده و تاثیر فراوانی که بر درآمدزایی، فقرزدایی و بازار کار داشته، مهم ترین فعالیت های ملی و بین المللی را طی یک دهه اخیر به خود اختصاص داده است از جمله شاخه های گردشگری، اکوتوریسم است، که از دهه 1970 وارد ادبیات جهان شده و هر سال هم در مقایسه با گردشگری دو برابر رشد دارد و به معنای سفرهای مسئولانه و هدفمند به طبیعت است. اکوتوریسم در واقع محصول چالش های زیاد بین طرفدارا افراطی بهره گیری و استفاده بدون حد و مرز از طبیعت و طرفداران استفاده معقول در حد ظرفیت طبیعی با دیدگاه های حفاظتی و بهره گیری پایدار از این منابع طبیعی بوده است. از ابعاد اکوتوریسم می توان دامنه نوردی، توریسم کوچ، طبیعت درمانی، ورزش های ساحلی شکار و از جاذبه های طبیعی کشور به قله های مرتفع دریاچه ها، جنگل ها، رودخانه ها، آب های معدنی، دشت ها و کویرهای مرکزی اشاره نمود. حفظ تنوع زیستی مشارکت در تامین رفاه اجتماعی از اهداف اکوتوریسم می باشد، همچنین کمک به اقتصاد محلی و ترویج فرهنگ زیست محیطی از اثرات مثبت اکوتوریسم جوامع محلی و آلودگی تخریب محیط و نابودی گونه های جانوری و گیاهی از اثرات منفی آن می باشد. برای حفظ اکوتوریسم، پایداری آن بایستی مد نظر باشد که با سازماندهی، برنامه ریزی درست، مشارکت مردم محلی و آموزش می توان به آن رسید. بررسی اجمالی اکوتوریسم از اهداف تحقیق و نبود متولی مخصوص و ضعف مدیریت از یافته های آن است.

اکوتوریسم پایدار، حفظ محیط زیست، مناطق بیابانی، جوامع محلی