احمد اندوز - کارشناسی ارشد، آموزش محیط زیست، دبیر آموزش وپرورش شهرستان ایلام

در طول تاریخ تکوین تمدن های بشری، انسان، همواره با انواع بلایای طبیعی دست به گریبان بوده است و در بسیاری مواقع، خسارت های جبران ناپذیری ناشی از این بلایا بر جوامع بشری وارد شده است. زلزله، به عنوان یک پدیده از جمله بلایای طبیعی به شمار می رود که در اکثر منطقه ها و ناحیه های جهان به وقوع می پیوندد . و به عنوان خشن ترین حادثه ی طبیعی در کمین انسان است. تکان های زمین لرزه که ناشی از فعالیت های درونی زمین می باشد. و در پی جابجایی قطعات به هم فشرده پوسته زمین دست کم با 40 کیلومتر قطر بروز می کند، هر سال خسارات سنگینی به بار آورده و موجبات مرگ و میر، ویرانی اجتماعی و.... را فراهم می کند. آخرین تلاش های انسان معاصر برای مقابله با این حادثه خشن و ویرانگر طبیعی، بهبود سازه ها و ایمن سازی ساختمان ها در برابر زلزله، به همراه تحقیقات وسیع برای شناخت علل و چگونگی پیش بینی این حادثه بوده است. در این میان کشور ما به عنوان یکی از نقاط مهم زلزله خیز جهان به شمار می رود که فاقد تحقیقات جامع؛ برنامه ریزی مؤثر، تعیین ریزپهنه بندی مناطق زلزله خیز و... در طی دهه های پیش بوده و پس از وقوع زلزله در دوره های پر از هیاهو و شتاب، به اقداماتی دست زده شده است که حداقل امروز بازبینی مجدد آن ها می تواند درس عبرتی برای آیندگان باشد که فاجعه ی زلزله رودبار، منجیل، اردبیل، خراسان، قزوین، همدان و در نهایت بم می تواند معرف و گویای این واقعیت باشد. وجود ستاد مدیریت بحران در کشور و مناطق مختلف زلزله خیز می تواند تا حد زیادی از خسارت و تلفات ناشی از زلزله بکاهد. چرا که با بررسی عملکردهای قبل و بعد از وقوع زلزله و آمادگی در مقابل این پدیده ی طبیعی و آموزش مردم در جهت مقابله با بحران های ناشی از آن، می توان گام مؤثری در کاهش اثرات این حادثه ی طبیعی برداشت.

زلزله، مدیریت بحران، امداد فوری، سازماندهی، جبران