محمد احمدی - شرکت ملی مناطق نفتخیز جنوب، اداره شیمیایی و آزمایشگاه مرکزی
مصیب کمری - شرکت ملی مناطق نفتخیز جنوب، اداره ارزیابی مخازن

باتوجه به نزدیک شدن به پایان مرحله تولید طبیعی عمده مخازن دنیا(از جمله مخازن نفتی جنوب غربی ایران)،ضرورت بررسی و اجرای روش های ازدیاد برداشت، بیش از پیش احساس می شود. در دو دهه گذشته، «سیلابزنی هوشمند» به عنوان روشی مؤثر برای ازدیاد برداشت معرفی شده است که مبنای آن بهینه سازی شوری و غلظت یون های آب تزریقی است. هزینه کم و عملکرد قابل توجه آن در بررسی های آزمایشگاهی و مدل های پایلوت، بسیار مورد توجه صنعت نفت قرار گرفته است. اما با توجه به جدید بودن این روش، هنوز جنبه های گوناگونی از آن ناشناخته است و نیاز به انجام مطالعات گسترده تری دارد. در سال های اخیر، علاوه بر محققین دانشگاهی که عمدتاً روی مکانیزم های غالباین روشمطالعه می کنند، بسیاری از شرکت ها نیز به منظوردست یابی به این تکنولوژی،مطالعات آزمایشگاهی و میدانی وسیعی انجام داده اند. سؤالات مختلفی دربارهتزریق آب هوشمند، مکانیزم ها، عملکرد و چگونگی شبیه سازی آن وجود دارد که در این مطالعه سعی شده است به آنها پاسخ داده شود؛ این رویکرد می تواند برخی از چالش های موجود را هموار سازد و آغازی برای مطالعه این روش در میادین کشور باشد. در این تحقیق، همچنین به تاریخچه کاربرد میدانی این روش و مبانی شبیه سازی آن پرداخته شده است.

ازدیاد برداشت، سیلابزنی هوشمند، آب با شوری پایین، مخازن کربناته، تغییر ترشوندگی، تبادل یونی