امیرحسین عمادی - دانشجوی کارشناسی ارشد شهرسازی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد امارات (IAU)
سیداحمدرضا یکانی فرد - دکترای جغرافیا و شهرسازی، استادیار و مدیر گروه معماری و شهرسازی دانشگاه آزاد اسلامی واحد امارات (IAU)
محمود رضایی - استادیار گروه شهرسازی و عضو هیئت علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکز (مامور به خدمت در واحد امارات) (IAU)

امروزه موضوع بافت های فرسوده به یکی از چالش های پیش روی شهرهای بزرگ، تبدیل شده است. در اینکه حل چنین مشکلی می باید در اولویت برنامه های توسعه شهری قرار گیرد، ابهامی وجود ندارد اما چالش اصلی در اینجاست که چگونه و به کمک چه مدلی می توان طرح های مرمت بافت های فرسوده شهری را موفق اجرا نمود. تجارب جهانی نشان داده اند که برنامه ریزی امرانه و از بالا به پائین اگر چه ممکناست در کوتاه مدت موفق به نظر آیند، اما با گذشت زمان ناکارآمدی آنها اثبات می گردد. مقاله حاضر با هدف آسیب شناسی و شناسایی مشکلات موجود در طرح های با اصطلاح مشارکتی بهسازی در ایران، پس از بررسی و تدقیق مفاهیم مرتبط با بافت فرسوده، بهسازی مشارکت مردمی، به ارزیابی برخی طرح های یاد شده پرداخته است. روش انجام پژوهش راهبردی- شهری حاضر با رویکرد کارکردی نیز برگرفته از نتایج بررسی های توصیفی- استنتاجی، کتابخانه ای و روش تحلیلی از استنتاجی می باشد. نتایج نشان می دهد با وجود استفاده از عناوین مشارکتی، اجرای طرح های بهسازی با رویکرد مشارکتی حقیقیق با شهروندان تا عمل فاصله زیادی داشته و می باید برنامه ریزی های جدی تر و مدون تری برای مشارکتی ساختن طرح های یاد شده در راستای افزایش تحقق پذیری آنها صورت گیرد.

آسیب شناسی، بهسازی، بافت فرسوده، مشارکت شهروندی، تحقق پذیری