مینا قنبری - دانشجوی کارشناسی فضای سبز دانشگاه بین الملل امام خمینی (ره)، قزوین، ایران
ابراهیم یوسفی - دانشجوی کارشناسی فضای سبز، دانشگاه بین المللی امام خمینی (ره)، قزوین، ایران
نادر لطفی - کارشناس ارشد برنامه ریزی و آمایش سرزمین و مدیرسازمان فضای سبز نطقه ۱۵ تهران، ایران
مریم زندیه - دانشجوی کارشناسی ارشد باغبانی گیاهان زینتی دانشگاه آزاد اسلامی واحد گرمسار، ایران

شهرها به عنوان یکی از مهمترین میراث های تمدن بر، از جمله اصلی ترین مقصدهای گردشگری به شمار می آیند. از این رو گردشگری شهری، به عنوان یکی از اشکال گردشگری، چه برای شهروندان یک شهر و چه کسانی که از دیگر نقاط به شهرها می آیند. از دهه 1960 میلادی مورد توجه قرار گرفته است. شهرها دارای جاذبه ها و تأسیسات گردشگری فراوان و غنی هستند که در پیدایش و توسعه آنها نقش اساسی ایفا می نند از جمله جاذبه های شهری می توان به فضاهای سبز شهری اشاره کرد. فضای سبز جایگاهی برای استراحت مردم و گردشگران می باشد، اغلب کشورهایی که جذب توریست را با اهمیت تلقی می کنند در ایجاد فضای سبز برای جذب جهانگردان تأکید می نماید و مؤلفه ها و ویژگی های لازم مبتنی بر جذب توریست را در نظر می گیرند. اهمیت فضاهای سبز شهری زمانی مهمتر جلوه می کند که بدانیم این کاربری شهری به طور مستقیم با توسعه پایدار شهری مرتبط است. توسعه پایدار توسعه ای است که نیازهای فعلی را بدون خدشه دار کردن به توانایی نسل آینده، برآورده ساخته و نیازهای خود را نیز پاسخ گوید از این رو توسعه فضای سبز در شهرها می تواند با افزایش جذب توریست و توسعه گردشگری باعث ایجاد توسعه پایدار شهرها شود. این مقاله از مطالعات کتابخانه ای، اسناد و مدارک در دسترس حاصل گردیده است و از نتایج آن می توان به اثر گذاری توسعه فضای سبز شهری بر توسعه گردشگری در سطوح مخلتف اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و از جمله زیست محیطی و در نهایت دست یافتن به توسعه پایدار شهری اشاره داشت.

گردشگری، فضای سبز، توسعه پایدار، شهر، اکوتوریسم