امیدعلی خوارزمی - استادیار گروه جغرافیا دانشگاه فردوسی مشهد
حمیده نصرآبادی - دانشجوی کارشناسی ارشد مدیریت شهری دانشگاه فردوسی مشهد
وحیده منتظریان - دانشجوی کارشناسی ارشد مدیریت شهری دانشگاه فردوسی مشهد

در قرن بیست و یکم باور رایج این است که کلیدی ترین عامل در دهه های آینده اتکا به دانش نیروهای فکری وفناوری های مبتنی بر آن در توسعه همه جانبه به ویژه توسعه علمی و فناوری در سطح شهرها و کشورها می باشد. شهر دانش مدار، رویکردی توسعه ای است که هدف نهایی آن دستیابی به توسعه شهری پایدار و پیشرفت اقتصادی است. توفیق شهرهای دانش مستلزم ارتباطات سطح ملی و سطح محلی به صورت توأمان است. کشور ایران نیز همسو با تحولات جهانی، چشم اندازی را در افق بیست ساله خود برگزیده است با بتواند در سالهای آینده به کشوری توسعه یافته و دارای جایگاه اول اقتصادی، علمی و تکنولوژیک در سطح منطقه و محلی تبدیل شود. هدف از انجام این پژوهش بررسی عوامل مؤثر بر پیاده سازی شهرهای دانش در ایران در دو سطح ملی و محلی می باشد. بدین منظور به آنالیز وضعیت کشور ایران با توجه به گزارش مجمع جهانی اقتصاد پرداختیم تا چالش ها و فرصت هایی که بستر ملی برای شهرهای ایران جهت حرکت به سمت شهرهای دانش ایجاد مینماید شناسایی شوند. نتایج تحقیق نشان می دهد، در حالیکه در 12 بعد اصلی ارزیابی شده ایران در برخی از آنها جایگاه نسبتاً مناسبی دارد، اما برخی از شاخص ها نیاز به توجه بیشتری دارد تا بتوان اهداف افق 1404 را محقق ساخت و به سوی ایجاد شهرهای دانش بنیان حرکت نمود.

شهرهای دانش، سطح ملی، محلی، ایران