محمدعلی نعمتی - دانشجوی دکتری معماری، دانشکده هنر، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران
محمدرضا بمانیان - استاد دانشکده هنر، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران
محمدرضا پورجعفر - استاد دانشکده هنر، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران

پایداری محیط انسان ساخت به عنوان بخشی از محیط زیست انسانی و دربرگیرنده و سامان دهنده ی فعالیتهای اقتصادی- اجتماعی در گرو برقراری حالت پویا میان فضای انسانی، محیط زیست و کاربران فضاست و این شرط از طریق تعامل سه نظام زیست محیطی، اجتماعی- فرهنگی و اقتصادی امکان پذیر می باشد. طراحی پایدار نیز که نوعی دخل و تصرف در محیط است، تلاش می کند راه حل هایی را ابلاغ نماید که با اهداف محیطی، اجتماعی و اقتصادی به تعادلی دست یابد که بتواند کیفیت زندگی بهتری را برای نسل کنونی و میراث مناسبی را جهت آیندگان فراهم کند. در راستای تحقق این اهداف در ساخت و ساز، موضوع بام سبز م وضوعی نسبتاً جدید است، که چنانچه در مقیاس کلان به کار گرفته شود تبعات مثبت بسیاری در پیشبرد توسعه پایدار خواهد داشت. تدوین سیاست ها و برنامه ریزی کلان در خصوص توسعه ی این صنعت، می بایست از طریق انجام تحقیقات گ سترده در خصوص مزایای اجتماعی و محیطی بام های سبز و سودمندیهی اقتصادی این بام ها و برآورد هزینه های اجرایی در کوتاه مدت و دراز مدت، با بهره گیری از تجارب کشورهای دیگر صورت پذیرفته و نقش سازمان های تصمیم گیرنده در این حوزه تعیین گردد. پژوهش حاضر از نوع کاربردی است و از روش تحقیق تحلیلی- تطبیقی استفاده شده است. بررسی ا نجام شده در 2 بخش به هم پیوسته مطالعات نظری و میدانی انجام شده است و ضمن بررسی ماهیت بام های سبز و نقش آنها در پیشبرد ا هداف پایداری، و بررسی تجارب کشورهای پیشرو در این زمینه، به ارائه ی راهبردهای توسعه ی صنعت بام سبز در کشور و در نهایت ا مکان سنجی توسعه بومی سازی بام های سبز در شهر شیراز پرداخته شده است.

توسعه پایدار، محیط زیست، محیط انسان ساخت، بافت سبز، انگیزه های توسعه