رقیه نجف زاده - دانشجوی دکتری فیزیولوژی و اصلاح درختان میوه، دانشگاه تربیت مدرس، تهران

به منظور خشکی یکی از مهمترین مشکلات تولید گیاهان زراعی در مناطق خشک و نیمه خشک جهان نظیر ایران می باشد و مسأله اساسی در این مناطق کمبود آب است. بنابراین توسعه کشاورزی و تولید پایدار در مناطق خشک و نیمه خشک به افزایش کارایی مصرف آب بستگی دارد. کشاورزی دیم 80 درصد از سطح زیر کشت کل کره زمین را به خود اختصاص داده است که شامل تولید 62 درصد از غذای اصلی مردم می باشد.در حال حاضر و در آینده، اهمیت چنین کشاورزی خصوصاً در مسئله تغذیه جمعیت جهان به طور روز افزون مورد توجه قرار گرفته است. زراعت دیم دارای خصوصیات متمایز و متفاوتی نسبت به زراعت آبی است. مدیریت آب در کشاورزی مناطق دیم می تواند باعث افزایش 75 درصدی تولید مواد غذایی در جهان شده و در راستای جلوگیری از گرسنگی شود. با توجه به منابع محدود آب، استفاده بهینه از آن ضروری است. بر این اساس، استفاده معقول از آب در کشاورزی نیاز به برنامه ریزی و سرمایه گذاری صحیح دارد. اعمال مدیریت صحیح و بکارگیری تکنیکهای پیشرفته به منظور حفظ ذخیره رطوبت و افزایش ظرفیت نگهداری آب خاک از جمله اقدامات مؤثر برای افزایش راندمان و در نتیجه بهبود بهره برداری از منابع محدود آب می باشد. یکی از روش های جدید در علم آب و خاک، استفاده از مواد سوپرجاذب رطوبت به عنوان مخزن ذخیره، جلوگیری از اتلاف و افزایش راندمان آب است. این مواد می توانند مقادیر زیادی آب را در خود ذخیره کرده و در مواقع کم آبی، آب مورد نیاز گیاه را تامین نماید. بدین صورت ظرفیت نگهداری آب در خاک را افزایش داده و باعث افزایش راندمان آب میشوند.

خشکی، کشاورزی دیم، افزایش بهره وری آب باران، سوپرجاذبها