پریسا شکوری پیلانکوهی - دانشجوی دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات آذربایجان شرقی
شبنم اکبری نامدار - استادیار و عضو هیئت علمی دانشگاه آزاد اسلامی گروه معماری

کاهش فضای سبز به عنوان ریه های تنفسی شهر به معنای نزول سلامت جسمی و روانی در شهرهاست بنابراین متخصصان یکی از اصلی ترین راه های مقابله با معضلات شهرنشینی از جمله شیوع بیماری های روانی بالا رفتن میزان خشونت، بزهکاری، درگیری های اجتماعی، استرس زاهای محیطی به وجود آمدن شکل های جدید آسیب های اجتماعی و بروز تنش ها و صدها پدیده دیگر را تقویت رابطه انسان شهرنشین با طبیعت می دانند. پژوهش های روان شناسی شهری نشان می دهد باغ ها و فضاهای طبیعی بر ارضای حس زیبایی شناسی، سلامت و حال خوب انسان ها اثرم ی گذارد این باور که دیدن پوشش گیاهی، آب و دیگر عناصر گیاهی، استرس را کم می کند و برای بیماران بیمارستان ها مفید است سباقه ای به قدم اولین شهر های بزرگ ایران، چین و یونان دارد. در قرون وسطی اولین بیمارستان ها در اروپا درمانگاه های کوچکی بودند که معمولا در دیرها دایر می شدند و باغی برای استراحت بیماران و ارتقای سلامت آنها داشتند به لحاظ تاریخی، ارتباط بین طبیعت و شفابخشی به تدریج با رویکردهای تکنیکی فزاینده ای در هم آمیخته شد و این ایده به وجود آمد که دسترسی به طبیعت می تواند بیش از آنچه به نظر برسد به شفای انسان معاصر کمک کند از این رو در 25 سال گذشته راه های سنتی ارتباط بین طبیعت و تاثیرات سلامت بخش آن دوباره مورد توجه قرار گرفتند و به صورت موضوع جذابی در حوزه سلامت انسان، جایی برای خود باز کرده و پژوهش های زیادی را به خود اختصاص دادند نتایج این تحقیقات نشان می دهد باغ ها و مناظر طبیعی در شهر ها تاثیر بسزایی بر سلامت انسان ها دارند و هر چه محیط شهری سبزتر باشد استرس کمتر است در حالی که اقامت در میان سازه های انسانی، مانع خلاص شدن از شر استرس هاست.

باغ، باغ مراقبه، مرکز آموزشی، مرکز درمانی، سلامت روانی