علی اصغر جعفری - دانشگاه صنعتی خواجه نصیرالدین طوسی دانشکده مکانیک
سعید مهدیه بروجنی - دانشگاه صنعتی خواجه نصیرالدین طوسی دانشکده مکانیک

ارابه فرود سازه ای است که در زیر بدنه هواپیما نصب شده و هواپیما را در برخاستن یا نشستن کمک می کند مهمترین وظیفه آن کنترل ارتعاشات وارد بر سیستم از طریق ضربه گیر که یکی از اجزا مشترک بین همه ارابه های فرود است می باشد نظر به اهمیت این موضوع ضرورت بررسی ضربه گیری با ویژگی های نظیر راندمان بالا، قابلیت اطمینان و نگهداری و... انکارناپذیر است در تحقیق حاضر علاوه ببر انتخاب ضربه گیر هیدرونیوماتیکی روابط آن که ناشی از سیلالات روغن و گاز می باشد مورد بررسی قرار گرفته شده است با توجه به این که گاز اطز طریق جذب انرژی نشان دهنده ویژگی استحکام و سختی ضربه گیر است و افت فشار حاصل از روغن از طریق میرا کردن انرژی نشان دهنده ویژگی دمپینگ آن می باشد از این رو می بایست در جهت کاهش نیروهای وارد بر بدنه هواپیما و ارتعاشات آن تا حد امکان نیروی فنر گازی را کاهش داده تا انرژی کمتری جذب و بطور ناگهانی آزاد شود و به دنبال آن نیروی دمپینگ را افزایش داده تا انرژی بیشتری دمپ شود. این تحقیق با هدف کاهش دامنه تغییرات نیرو و ارتعاشات با تمرکز بر سیال گاز انجام شده است از این رو با توجه به قوانین گاز ها ابتدا سیال گاز در حالت های کاربردی ایزوترم درز مان تاکسی کردن و پلی تروپیک درزمان فرود مورد بررسی قرار گرفته شده است با توجه به این که در ضربه گیرها تنها یک حالت مورد استفاده قرار می گیرد و حالت ایزوترم علی غرم ارتعاشات کمتر پاسخگوی فاز فرود نمی باشد و حالت پلی تیروپیک نیز ارتعاشات زیادی را به بدنه هواپیما وارد می کند از این رو حالتی که بتواند پاسخگوی هر دو نیاز باشد به گونه ای که هر دو فاز تاکسی کردن و فرود را در بر داشته باشد و در عین حال کاهش ارتعاشات را نیز به دنبال داشته باشد حالت ترکیبی است که روابط آن در انتها استخراج شده است.

ارابه فرود، ضربه گیر، ضربه گیر هیدرونیوماتیکی، سیال گاز، ارتعاشات