فرناز ایمن پور - کارشناس معماری دانشگاه آزاد اسلامی واحد شوشتر

امروزه علوم رفتاری کودکان،محیط وجامعه ارتباطی آنان موضوعی است که در مطالعات خالقان فضا )معماران،طراحان(ومتخصصان اجتماعی )جامعه شناسی، وروانشناسی(مورد کم توجهی قرار گرفته است.کودکان ونوجوانان مجرم ومحکوم به جرم پا به عرصه محیط کلان دنیا نگذاشته اند،بلکه تنها مقبولیت آنها درگیر شدن با محیط وعلوم رفتاریآن بوده است.این علوم رفتاری بسته به محیط انعطاف داشته وگاهی جامعهوشرایط محیطی کودک او را به سمت یک الگوی رفتاری متفاوت)مناسب یا نامناسب( می کشاند. علوم محیطی قادر نبوده اند آنگونه که بایسته وشایسته است چهارچوبنظری قانع کننده ای برای نقش اجتماع وبرای ادراک فضا ومحیط کودکانوعکس العمل هایشان بدست آورند. فرآیند ارتباط بین مفاهیم فضایی، محیطی و اجتماعی از طریق تمرکز روی نظریات جامعه شناسان و بخصوص پیشنهادات فضایی معماران می تواند راهگشا ودر مانی حکیمانه باشد. در انتها مقاله نتیجه می گیرد مادامی که ادراک مناسبی از ارتباط بین رفتار محیط جامعه بدست نیایدهرگونه تلاشی در این زمینه از فقدان یکچهار چوب مناسب در رنج خواهد بود،وهمچنین جایگزین کردن محیط های رفتاری متناسب به عنوان فضای درمانی به جای کانون های اصلاح وتربیت عصر امروز که بیشتر نقش حراست وپاسبانی از کودک ونوجوان بزهکار را دارند بسیار ضروری می باشد

بزهکاری،علوم رفتاری،اجتماع،محیط، فضای درمانی