مهدی دهقانیان - کارشناس ارشد مکانیک سنگ - مهندسین مشاور زایندآب - اصفهان
فرزان رفیعا - کارشناس ارشد مکانیک سنگ - مهندسین مشاور زایندآب - اصفهان

یکی از مشکلات اصلی تونل سوم کوهرنگ که از ارتفاعات زراب و سرخ دوش عبور می نماید و جزء تونل های عمیق به حساب می آید، برخورد با آبهای زیرزمینی تحت فشار زیاد می باشد، که علاوه بر ایجاد مشکلات زیاد در زمان حفر تونل باعث اعمال فشار بیش از حد توان پوشش بتنی بر آن می گردد. مقادیر سطح ایستابی آب زیرزمینی نسبت به تونل حداقل 60 متر و حداکثر 520 متر ستون آب می باشد. براساس مطالعات گروه سازه، پوشش بتنی پیش بینی شده برای تونل علاوه بر بار سنگ، حداکثر به میزان معینی ستون آب را می تواند تحمل نماید. لذا وجود ستون آب به میزان فوق الذکر تا 520 متر ستون آب خارج از تحمل پوشش بتنی خواهد بود. در این مطالعه، براساس پیشنهاد (1997) Schleiss افت ناشی از عبور آب از درون درزه و شکاف توده سنگ و منطقه تزریق شده محاسبه شده و در چهار حالت ترکیبی قبل و بعد از تزریق تحکیمی و قبل و بعد از ترک خوردن پوشش بتنی در بحرانی ترین حالت یعنی وقتی فشار آب درون تونل صفر می باشد، فشار آب وارد شده بر پشت پوشش بتنی محاسبه و ارائه شده است.