سروه سراجی اقدم - دانشجوی کارشناسی ارشدبرنامه ریزی منطقه ای دانشگاه آزاد اسلامی واحد قزوین گروه شهرسازی قزوین ایران
روناک اردلانی - دانشجوی کارشناسی ارشدبرنامه ریزی منطقه ای دانشگاه آزاد اسلامی واحد یزدگروه شهرسازی یزد ایران
فرهاد علیزاده افشار - دانشگاه آزاد اسلامی واحد تبریزگروه عمران تبریز ایران

نیاز به امنیت همواره از بنیادی ترین نیازهای بشر و مسئله وقوع جرم از مهم ترین مسائل جامعه بشری به شمار آمده است.جدای از اثرات اجتماعی و فرهنگی ناشی از برنام هریزی و طراحی محیط های امن شهری بر الگوهای رفتار شهروندی و بهبود کیفیت محیطی نواحی سکونتی، تبیین ویژگی و اثرات مرتبط بر نقش کالبدی شهر بر کاهش جرایم شهری و یا کاستن از وقوع جرم، موضوع مستقل و با اهمیتی است که در قالب تئوری های نوین شهرسازی در آن به نقش کالبدی شهر ( برنامه ریزی و طراحی شهری) انسان محور در کاهش پیشگیری از جرایم شهری اشاره می شود.این امر از آن جهت دارای اهمیت است که امروزه در فرایندهای خلق فضاهای شهری کمتر به پتانسیل های بالقوه مناطق شهر و ساختمان ها در کاهش یا جلوگیری از جرائم توجه می شود. رویکرد ارایه راهکاری برای ارتقای امنیت شهری و فضایی با الزامات عمومی همچون کاربری مختلط و غیر زماندار (24 ساعته)؛ طراحی فضایی قابل دفاع؛ پیاده مدار بودن با دو رکن سرزندگی و تنوع و با رعایت اصول محرمیت و .... زمینه لازم جهت افزایش امنیت شهری و کالبدی را به صورت عام در بافت شهری فراهم می آورد . برهمین پایه در این نوشتار سعی شده پس ازمرور بر متون نظری و تجربیات مرتبط شاخص های کیفیت و امنیت محیط استخراج شد و با استفاده از روش تحلیل عاملی و کاربردی و جمع آوری اطلاعات وضع موجود به استخراج چند عامل کلی گردیده است که شامل حس تعلق به محله و روابط اجتماعی،کیفیت محیط (در قالب کاربری مختلط و سازگار)؛ دسترسی بصری و دسترسی کالبدی می باشد

امنیت ، فضای شهری ، طراحی انسان محور