هدا اله بخشی - دانشجوی کارشناسی ارشددانشکده ژئودزی و ژءوماتیک دانشگاه صنعتی خواجه نصیرالدین طوسی
علی اصغر آل شیخ - دانشیاردانشکده ژئودزی وژئوماتیک دانشگاه صنعتی خواجه نصیرالدین طوسی
ابوالقاسم صادقی نیارکی - استادیاردانشکده ژئودزی وژئوماتیک دانشگاه صنعتی خواجه نصیرالدین طوسی

هواپیماهای بدون سرنشین همواره از موضوعات مورد استقبال محققین در توسعه پایدار شهری بوده اند. در این مقاله، هدف، ارائه ی راهکاری مناسب برای استفاده از آن ها خصوصاً در انجام مأموریت های مختلف شهری است. از آنجائیکه این وسیله بدون سرنشین می باشد، طراحی محیط پرواز و مسیر ایمن قبل از پرواز، امری ضروری به نظر می آید. لذا، در این تحقیق ابتدا پارامترهای مهم مسیریابی برای رسیدن به هدف در نظر گرفته شده اند؛ از جمله: شرایط محیطی، منطقه بندی هوایی، محدودیت های مخابراتی، مشخصات هواپیما و سایر تهدیدات. سپس به بررسی روش های وزن دهی معیارها پرداخته شده است. پس از آن با استفاده از تحلیل های مکانی، مدل سازی معیارها مورد بررسی قرار گرفته که با تلفیق آن ها، نقشه منطقه پرواز به دست خواهد آمد. برای اجرای الگوریت مهای مسیریابی نیاز به گسسته سازی فضای مسئله است که این کار با تبدیل نقشه پرواز به گراف اتصال می تواند صورت گیرد. با تعریف تابع هزینه مناسب که پارامترهای فیزیکی هواپیما به عنوان قیدهای آن مطرح خواهند بود؛ در نهایت به پیاده سازی الگوریتم مسیریابی با هدف کمینه کردن تابع هزینه پرداخته می شود. برای این کار، تلفیق الگوریتم گراف و فرا ابتکاری پیشنهاد شده است؛ چرا که با بهره گیری از مزایای هر دو روش، در نهایت حجم محاسبات کاهش یافته و سرعت و دقت پردازش افزایش خواهد یافت. بنابراین، مسیر طراحی شده با روش تلفیقی، سریع، دقیق و ایمن خواهد بود

هواپیمای بدون سرنشین ، مسیریابی ، گراف ، الگوریتم فراابتکاری ، توسعه پایدارشهری