مریم بوستانی - دانشجوی کارشناسی ارشددانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات تهران
عبدالهادی دانشپور - دکتری شهرسازی عضو هیئت علمی دانشگاه علم و صنعت
محسن کافی - دکتری فضای سبزعضو هیئت علمی دانشگاه تهران

مهمترین وشاخص ترین لبه در شهر اهواز،لبه ی رودخانه ی کارون است که برش شمالی-جنوبی را در شهر به وجود آورده است. درحال حاضر با بی توجهی به پتانسیل های کارون به عنوان سنبل شهر اهواز و آلودگیهای زیست محیطی آن ، جذابیت محیطی برای حضور در اطراف کارون کاهش یافته است. لذا نقش آن تنها به لبه ای برای جدایی بخشهای شرقی و غربی شهر را از یکدیگر تنزل پیدا کرده است. در وضع موجود حضوردر فضاهای سبز کم وسعت و پراکنده اطراف کارون وعبور از پل های احداث شده بر روی رودخانه، تنها راه تجربه ی این محور است. این درحالی است که با توجه به اهمیت این رودخانه و عرض آن که پهنه ای از آب روان را در میانه ی شهر ایجاد کرده است و با توجه به کاربریهای شاخص، خدمات شهری و همچنین فضاهای باز در کنار این رودخانه، و به عبارتی استفاده از پتانسیل های این محور می توان از فرصتهای موجود در ایجاد پیوستگی بصری وکارکردی ا طراف رودخانه استفاده کرد. درنهایت این تحقیق با بررسی کمبودهای موجود در حاشیه ی رودخانه ی کارون با توجه به وضع موجود،اشاره به پتانسیل رودخانه کارون و اهمیت تمایل مردم به حضوردرکناراین رودخانه برای گذران اوقات فراغت خود، و رفع آلودگیهای زیست محیطی وتغییر فضاهای بلااستفاده موجود درکنار این رودخانه و تغییر فضاهای بی کیفیت از نظر بصری به فضاهای امن وفعال وجاذب جمعیت،تاکیددارد

لبه ی رودخانه ، فضای سبز ، فضای باز ، فضای امن