عبداله یزدی - عضو هیت علمی گروه زمین شناسی دانشگاه آزاد اسلامی واحد کهنوج

ژئوتوریسم (زمین گردشگری) یکی از شاخه های تخصصی توریسم (گردشگری)محسوب می شود که از سال 2000 میلادی مطرح و تاکنون از جایگاه مهمی برخوردار شده و روز به روز در حال توسعه علمی می باشد. در ژئوتوریسم به شناسایی،معرفی و سیر تکاملی پدیده های جالب توجه و شگفت انگیز زمین شناسی و ژئومورفولوژی پرداخته می شود و هدف از آن انتقال مفاهیم علمی پدیده ها به گردشگران،حفاظت اصولی از میراث زمین شناسی و دستیابی به توسعه پایدار است.هم اکنون در بسیاری از کشور ها ی پیشرفته،ژئوتوریسم از جایگاه بالایی در تولید ناخالص ملی برخوردار بوده و نقش مهمی را در توسعه ملی این کشورها ایفا کرده است.موردی که در کشور ایران متاسفانه چندان بهایی به آن داده نشده است. کشور پهناور ایران،با دارا بودن گوناگونی زمین شناختی (ژئودایورسیتی) و تنوع زیاد در عوارض ژئومورفولوژیکی،از جاذبه های ژئوتوریسمی بیشماری برخوردار است که در بسیاری از مجامع ملی و بین المللی به بهشت زمین شناسان ملقب شده است.استفاده بهینه و اصولی از این پتانسیل ها می تواند مسبب توسعه پایدار در سطوح اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و زیست محیطی شود. از این رو در این نوشتار صنعت ژئوتوریسم مورد بررسی قرار گرفته و راهکارهایی در جهت حفاظت از محیط طبیعی و جاذبه های زمین شناختی و رسیدن به توسعه پایدار ارائه می شود. در این دیدگاه ماهیتفرهنگی،سلامت و حفاظت از محیط زیست و رفاه بومیانپیرامون جاذبه های ژئوتوریسمی مورد توجه می باشد.

ژئوتوریسم،ژئودایورسیتی،توسعه پایدار،زمین شناسی،ایران