بهروز زارعی - دانشیار دانشکده کارآفرینی دانشگاه تهران
صالح سالاری - دانشجوی مدیریت دولتی دانشگاه تهران

یکی از روش های مناسب برای رشد و توسعه شرکت ها، ادغام و اکتساب شرکت ها و دارایی های موجود می باشد این فعالیت ریسک و هزینه کمتر و سرعت بیشتری نسبت به راه اندازی یک فعالیت مخاطره آمیز جدید دارد (باور 2001) سرمایه گذاری جهانی در ادغام و اکتساب در سال های اخیر به رشد غیرقابل پیش بینی و تصوری رسیده است (بارکما و شیون 2008) از طرفی روند ادغام و اکتساب در کشورهای توسه یافته و در حال توسعه روندی رو به رشد بوده است اما در همین زمان کشورهای جهان سوم مانند ایران پیشرفتی چندان در این امر نداشته اند حجم مبادلات ادغام و اکتساب در کشورمان نسبت به حجم جهانی دارای تفاوت بالایی می باشد و حجم این مبادلات درکشورمان بسیار اندک است از طرفی بنا بر عقدیه عارفی و جهانخانی (1386)، عمده مبادلات ادغام و اکتساب در ایران مربوط به مبادلات اکتساب می باشد و حجم مبادلات ادغام تقریبا برابر با صفر است لذا خلا تحقیقی جامع که این پدیده را مورد بررسی قرار دهد احساس می شود هدف تحقیقی حاضر مطالعه موانع ادغام و اکتساب در صنعت مواد غذایی در ایران می باشد برای این منظور موانع ادغام و اکتساب در صنعت مواد غذایی ایران مبتنی بر روش شناسی نظریه برخاسته از داده ها تحلیل شده است و مدل مفهومی برگرفته از مشاهدات میدانی و مصاحبه هاین ظام منمد با مدیران 15 شرکت فعال در صنعت مواد غذایی استخراج می گردد. در پایان این نتیجه حاصل شد که در صنعت مواد غذایی مقوله کانونی عدم اعتماد بین شرکت ها می باشد در واقع فعالین این صنعت بر این باور بودند که عواملیم انند نبود اطلاعات شفاف از شرکت ها و عدم رابطه شبکه ای بین آنها و نبود اتحادیه هایی مانند اتحادیه های استراتژیک در این صنعت بذر عدم شناخت و بی اعتمادی را در بین فعالین این صنعت می افکند و این خود دلیلی بزرگ برای عدم تمایل شرکت های این صنعت به همکاری با یکدیگر است.

ادغام و اکتساب، استراتژی، صنعت مواد غذایی