مرضیه اجلالی - دانشگاه آزاد اسلامی واحد شبستر، دانشکده معماری، شبستر، ایران.
بابک مصری
مهروش کاظمی

وجود مجتمعهای مسکونی این امکان را به مخاطبان میدهد تا از امکانات بیشتر و بهتری مانند فضاهای خدماتی و تفریحی و ... بهره گیرند. همچنین انسانها زندگی اجتماعی را تا آنجا که به حریم خصوصی شان لطمه وارد نکند، دوست دارند. بعنوان یکی از مزایای اصلی طراحی مجتمعهای مسکونی علاوه بر ایجاد ویژگیهای ذکر شده میتوان به کمتر شدن هزینه ها با توجه به تقسیم آنها بین تعداد خانوار بیشتر اشاره کرد. طراحی مجتمعی با رویکرد توسعه پایدار، طراحی استمردمی و لذا در این طراحی، کیفیت فضاهای داخلی ساختمان اهمیت ویژهای مییابند. بدون تردید کیفیت مطلوب بدون توجه به طبیعت، نورگیری مناسب فضاها وتهویه مطبوع فراهم نمیآید. در ضمن از آنجا که پایداری و ماندگاری خود ساختمان بعنوان یک پدیدهی اثرگذار در هر طراحی مدنظر است، لذا ساختن با کیفیت بالاو استفاده از مصالحی با قابلیت ماندگاری طولانی نیز باید در این ساخت و سازها در نظر گرفته شود. رسیدن به چنین شرایطی با استفاده از مدیریت کارآمد و بکارگیری آرین تکنولوژیها صورت می گیرد. لذا طراحی پایدار یک سبک فرمال و برگرفته از شرایط زودگذر و هیجانات آنی نیست، بلکه در بطن خود واجد مفاهیم عمیقی است که پیوند دهنده انسان، طبیعت و معماری میباشد. هدف از نگارش این پژوهش، معرفی انواع مختلف مسکن و بعد همگانی آن یعنی مجتمع مسکونیاست. به نحوی که با معرفی برخی از استانداردها در طراحی مسکن جمعی با ویژگیهای توسعه پایدار راه را برای حصول به برقراری ارتباط ساکنان با محیط طبیعی ازطریق بهرهگیری از نور طبیعی و پوشش گیاهی در محدوده فعالیت آنها، بهره برداری مناسب از منابع و انرژی، جلوگیری از آلودگی هوا و مطابقت با محیط و تامین امکانات رفاهی و آسایش ساکنان فراهم نماید.

مجتمع مسکونی؛ انواع؛ پایداری، ضوابط؛ استاندارد؛