المیرا زاهدیان - دانشگاه آزاد اسلامی واحد تبریز، گروه معماری دانشکده هنر و معماری، تبریز، ایران.
میرسعید موسوی - دانشگاه آزاد اسلامی واحد تبریز، گروه معماری دانشکده هنر و معماری، تبریز، ایران.

فضاهای عمومی شهری نقشی اساسی در برقراری تعاملات اجتماعی شهروندان ایفا می نمایند و ظرفیتی عظیم برای پاسخگویی به نیازهای اجتماعی انسان و تامین حیات اجتماعی او را داراست. این فضاها به دلیل جامعیت و قابلیت دسترسی میتوانند برقرارکننده عدالت اجتماعی باشند. چنین فضاهاییباید قابلیت امکان حضور زنان را فراهم کند، ولی زنان همیشه در فضاهای عمومی از محدودیتهایی برخوردار بودهاند. که این محدودیت ها ناشی ازطراحی و برنامه ریزی این فضاها و همچنین هنجارهای اجتماعی و فرهنگی است. پایداری اجتماعی نقش مهمی در یافتن راهحلهایی برای تاثیر متقابلگروههای اجتماعی بر هم ایفا میکند که میتواند به خلق راههای پایدار زندگی در یک جامعه کمک کند. پایداری اجتماعی در واقع بخش غیر کالبدی معماری پایدار است. برآوردن نیازهای انسان، افزایش کیفیت زندگی او و استفاده از تمام ظرفیتها در بهبود وضع او از اهداف پایداری اجتماعی است. پایداری اجتماعی در ارتباط مستقیم با انسانها و آداب اجتماعی او است. هدف پژوهش حاضر، دستیابی به راهکارهایی جهت افزایش تعاملات اجتماعی زنان در فضاهای عمومی با توجه به اصول پایداری اجتماعی است. این پژوهش به روش توصیفی تحلیلی با بررسی مفاهیم پایداری اجتماعی، به مطالعه - زمینههای تاثیرگذار تعاملات اجتماعی زنان در فضاهای عمومی میپردازد. در اصل مقاله با بررسی علل و موانع حضور زنان در فضاهای عمومی و معیارهای آن برای برقراری روابط اجتماعی، شناخت محورهای اساسی پایداری اجتماعی در معماری، راهکارهای چگونگی بازتاب تئوری پایداری اجتماعی در فضاهای عمومی به منظور افزایش تعاملات اجتماعی زنان بررسی و ارائه میشود. نتایج تحقیق بیانگر آن است که توجه به کیفیت کالبدی و عملکردیفضاهای عمومی و بازتاب نیازهای زنان و خلق بستری برای رویدادهای مختلف اجتماعی و فرهنگی در چنین فضاهایی منجر به القای حس تعلق خاطر و زمینه ساز تعاملات اجتماعی زنان می شود.

تعاملات اجتماعی؛ زنان؛ فضای عمومی؛ پایداری اجتماعی