حسن طاهرخانی - استادیار گروه عمران، دانشگاه آزاد اسلامی زنجان
سیدمحمد نکوفر - مربی گروه عمران، دانشگاه آزاد اسلامی زنجان

بتن آسفالتی یکی از پرکاربرد ترین مصالح در راهسازی بوده که هر ساله حجم زیادی از آن در کشور تولید و به مصرف می رسد.یکی از مشکلاتی که در کشور مطرح است عمر مفید کم آسفالت های استفاده شده می باشد . یکی از عوامل موثردرکیفیت آسفالت ٬ دانه بندی مصالح سنگی آسفالت می باشد. در این تحقیق ٬ به بررسی تاثیر تغییرات در مقدار هرکدام از سنگدانه های درشت، متوسط، ریز و فیلر بر خصوصیات مکانیکی آسفالت پرداخته شده است .باتغییرهرکدام ازمقادیرفوق ٬ مشخصاتاستقامت مارشال، روانی، درصد فضای خالی، فصای خالی پرشده با قیر، فضای خالی مصالح سنگی و آسیب رطوبتی مورد ارزیابیقرار گرفته اند. نتایج نشان می دهند که با افزایش مقدار درشت دانه، مقاومت مارشال ابتدا افزایش و سپس کاهش می یابد ٬ روانی بعد از اندکی افزایش دابت مانده و درصد فضای خالی نیز دچار کاهش می شود. همچنین، با افزایش درشت دانه، آسیب رطوبتی ابتدا افزایش و سپس کاهش می یابد. با افزایش مقدار سنگدانه های متوسط، استقامت کاهش پیدا کرده، روانی بعد از اندکیافزایش دابت مانده، درصد فضای خالی افزایش پیدا کرده و تغییر چندانی در آسیب رطوبتی دیده نمی شود . با افزایش ریزدانه مقاومت به مقدار کمی کاهش و روانی نیز اندکی می یابد، و درصد فضای خالی ابتدا افزایش و سپس کاهش می یابد . با افزایش فیلر تغییر چندانی در مقاومت و روانی دیده نشده و درصد فضای خالی کاهش یافته است. افزایش ریز دانه و فیلر بیشترین تاثیر منفی را بر روی آسیب رطوبتی داشتند

دانه بندی، بتن آسفالتی، مشخصات حجمی، مقاومت، دوام رطوبتی